Μικρή παράνοια

   Κοιτώ τα πλήκτρα και με κοιτούν κι εκείνα.

Αναμένω να δω ποιος θα κάνει την πρώτη κίνηση.

   Τελικά εγώ.

Θες να σου πιάσω και διάλογο μήπως;

" Σ' αγνοώ".
................................................................................................

 Οι τοίχοι θαρρείς και είναι γυάλινοι, εκπέμπουν μια ψύχρα.
Κι εγώ δίπλα να προσπαθώ να κοιμηθώ.
   Ο χρόνος να κυλά και να μην ξέρω αν θέλω να τον πιάσω τελικά απο τα μαλλιά ή αν θέλω να τον σπρώξω και να φύγει. Παράξενος καιρός! Αμφίβολες εποχές.

Σκέψεις πικρές, σκέψεις λεπτές. Στιγμές, λεπτά , δευτερόλεπτα.


        Δεν ξέρω πόσο σοβαρή είμαι. Τι θέλω να δείξω; Είμαι;

Και πάω. Πού πάω...;

Στο στόχο μου.