Subscribe:

Friday, July 13, 2012

Η απελευθέρωση του εαυτού μου ! (1)


   Μέσα σε ένα αυτοκίνητο που πηγαίνει με χίλια. Έτσι νιώθω τη ζωή μου. Να ανοίξω την πόρτα να πεταχτώ έξω;  Αποκλείεται. Πρέπει να βρω τρόπο να ελαττώσω την ταχύτητα του. Να προλαβαίνω τα δρώμενα. να τα ορίζω εγώ!
   Μα ξαφνικά με επαναφέρει στην πραγματικότητα  ο ήχος από το απότομο φρενάρισμα ενός αυτοκινήτου. Δεν προλαβαίνω να αντιδράσω. Βρίσκομαι ξαπλωμένη στο δρόμο. νιώθω ζεστή την άσφαλτο. Δεν καταλαβαίνω τι γίνεται. Θέλω να σηκωθώ, μα ο οδηγός που έχει πεταχτεί έξω χλωμός και τρομαγμένος, μου λέει να μην κινηθώ. Νομίζω πως τώρα καλεί ασθενοφόρο. Μα, τι κάνει; Θέλω να φύγω. Είμαι καλά. Καθώς κάνω μια προσπάθεια να σηκωθώ, νιώθω ξαφνικά αδύναμη. Λιποθυμώ, μάλλον.
   Για κάποιο ανεξήγητο λόγο, μπορώ να δω το σώμα μου να κείτεται στο δρόμο. Μα πού είμαι; Πώς «διχάστηκα» έτσι; Πέθανα και βλέπω το νεκρό μου σώμα; Αποκλείεται, αυτά συμβαίνουν στις ταινίες. Εδώ πρόκειται για τη ζωή μου.
   Το ασθενοφόρο έφτασε. Οι τραυματιοφορείς βιάζονται να με μεταφέρουν. Με βλέπω μέσα στο ασθενοφόρο. Μπαίνω κι εγώ μαζί τους. Άλλωστε καταλαβαίνω πως δεν με βλέπουν. Πώς γίνεται να τους φωνάζω ότι είμαι ζωντανή και πως είμαι καλά και αυτοί ούτε καν να με κοιτούν;…  το ασθενοφόρο ξεκινά μια τρελή κούρσα μέσα στους δρόμους της πόλης και μάλιστα η σειρήνα μου τρυπά τα αυτιά. Στέκομαι στη γωνία και τους παρακολουθώ. Μου παρέχουν οξυγόνο και ο γιατρός – ή ότι είναι αυτός εδώ μέσα- με έχει συνδέσει και με διάφορα άλλα πράγματα. Κάποια στιγμή κάπου στο μέσον της διαδρομής υπάρχει μια ταραχή. Λέει στον οδηγό να πάει ακόμα πιο γρήγορα.
   Ο οδηγός υπακούει στις εντολές και καθώς γκαζώνει, παίρνει μια στροφή λίγο απότομα. « σιγά κύριος, θα πέσω»,του λέω. Με αγνοεί φυσικά. Άλλωστε δε με βλέπει.
   Φτάνουμε στο νοσοκομείο και μέσα στους διαδρόμους τρέχουν με το σώμα μου πάνω στο φορείο. Ακολουθώ κι εγώ πίσω τους. Με οδηγούν στην εντατική. «εντάξει, αυτό δεν είναι αστείο»,σκέφτομαι. Τα πράγματα είναι μάλλον σοβαρά. Και λέω μάλλον,  διότι δεν μπορώ να το πιστέψω όλο αυτό. Όπου να ‘ναι θα ξυπνήσω, δε μπορεί να συμβεί κάτι άλλο.

[συνεχίζεται...]

3 comments:

Unknown said...

Ελπίζω να ήταν όνειρο.Κι αν ήταν αλήθεια καλώς ήρθες σ αυτούς που επιστρέφουν.!!!
Καλημέρα!

Zinala said...

θα μάθεις στη συνέχεια, καλημέρα!

Prisoned Soul said...

Έχω ζήσει ένα όνειρο παρόμοιο... μόνο που δεν με χτύπησε αυτοκίνητο.

Όπως και να χει δεν είναι εντυπωσιακό το αίσθημα?
Περιμένω τη συνέχεια!

Post a Comment

Your opinion is...?