Subscribe:

Friday, July 20, 2012

Η απελευθέρωση του εαυτού μου ! (6)

   Μετά από ώρες συνέρχομαι μέσα στο σώμα μου. Πόσο χαίρομαι που έχω και πάλι το σώμα μου. Στραπατσαρισμένο λιγάκι αλλά το έχω. Είμαι καλωδιωμένη και δίπλα μου βρίσκεται αυτός. «ποιος είσαι κύριε;» τον ρωτώ. «μα δε με θυμάσαι; Γιατρέ μήπως έπαθε διάσειση;» αναρωτιέται. Ο γιατρός τον βεβαιώνει πως δεν δείχνω τέτοια σημάδια. Η απάντηση μου είναι μια τελεσίδικη φράση: «αφού δε με αναγνωρίζεις εσύ, δε σε αναγνωρίζω ούτε κι εγώ.», του λέω και του δείχνω το δρόμο προς την έξοδο.
   Φαίνεται να μην καταλαβαίνει, παρ όλα αυτά, αποχωρεί από το σκηνικό της ζωής μου. Έτσι απλά! Κατάλαβα ότι άδικα στηρίχτηκα σε ένα άτομο που δεν άξιζε τίποτα. Αυτό είναι το καλό που αποκόμισα από αυτή την τραγική ιστορία.
   Κουνάω κάθε μέλος του σώματος μου, εκτός από το χέρι το οποίο βρίσκεται σε γύψο. μικρό το κακό… χαμογελώ στον γιατρό και βεβαιώνεται πως είμαι καλά. Γράφει την καρτέλα μου, μου δίνει 2 χάπια, μάλλον ηρεμιστικά, με αγκαλιάζω όπως μπορώ και παραδίνομαι στον κόσμο των ονείρων.
   Επιτέλους, απελευθερώθηκα....

2 comments:

marie said...

Κρατάω αυτό: "Επιτέλους, απελευθερώθηκα." ότι και αν σημαίνει για τον καθένα μας. Καλό σαββ/κο.

ήλι said...

κραταω κι εγω αυτο που κρατησε και η marie. περαστικα σου ευχομαι και γρηγορη αναρρωση στο χερακι. μεχρι τοτε, τα καλαξεκαθαρισματα δεν ειναι κακα!
καλημερα :)

Post a Comment

Your opinion is...?