Subscribe:

Saturday, July 14, 2012

Η ομορφιά πίσω απο ένα μολύβι...


   

   Η ομορφιά πίσω απο ένα μολύβι...
Η δική σου.
Σε κοίταζα όσο σε είχα κοντά μου, προσπαθώντας να τυπώσω στο μυαλό μου κάθε σου λεπτομέρεια. Κι έτσι αργότερα που θα έφευγες να μπορούσα να σε σχεδιάσω στο χαρτί.
  Για να σε έχω κοντά μου. Όσο το δυνατόν πιο κοντά μου γίνεται. Και πιο ζωντανό.

   Φωτογραφίες δε βγήκαμε.
Μα είσαι στο μυαλό μου.Ζωντανός, όπως όταν ήσουν εδώ.

Μα αυτό το χρώμα των ματιών σου πως να το τυπώσω στο χαρτί; ούτε οι πιο εξελιγμένες μηχανές δε μπορούν να το αποδώσουν . Στο 'λεγα κι έπαιρνες ύφος δυσπιστίας. Σαν να λέω μεγάλα λόγια.
  Μα δεν κάνω τίποτα παραπάνω από το να λέω ότι ακριβώς πιστεύω. Μεγάλα λόγια; Ας μην το συζητάμε αυτό...

Ο έρωτας με την αγάπη μπλέκονται και ξενυχτάνε μαζί.
   Με γεμίζεις και κανείς δε μπορεί να το καταλάβει. Κι ας είναι μια φράση συνηθισμένη. Τι να κάνουμε, όλα τα μεγάλα κι όμορφα λόγια έχουν ειπωθεί πριν απο μένα. Μην περιμένεις κάτι πρωτότυπο. Λέξεις είναι, απλές λέξεις που συνδυάζονται για να εκφράσουν συναισθήματα. Ότι και να πω, πάντα κάποιος κάπου θα το έχει εκφράσει έτσι ακριβώς πάνω στη γη. Είμαστε πολλοί βλέπεις...

Συναισθήματα... καθένα είναι τόσο μοναδικό. Κανείς δεν έχει αισθανθεί ότι ακριβώς ο διπλανός του. Όλοι μας ξέρουμε τι είναι η οργή, ο θυμός, η αγάπη μα όλοι τα βιώνουμε μια στάλα διαφορετικά.

  Δεν υπάρχει κάτι γραφτό. Εμείς το ορίζουμε το πεπρωμένο μας, εμείς προσπαθούμε γι αυτό, εμείς το χαράζουμε. Φτιάξ' το, μπορείς; Αν μπορείς...
Θα είμαι εκεί.

   Ξέρεις, δεν είμαι άγγελος για να πετάξω με τα φτερά μου όταν σε δω ούτε ποτέ ένιωσα στο στομάχι πεταλούδες, το ξέρεις. Μα μόνο που σε βλέπω και χάνομαι στον κόσμο μας... Κοίτα, έγινε "μας"! Γιατί πλέον υπάρχεις κι εσύ μεσα στον κόσμο μου. Γίναμε το "εμείς". Για όσο καιρό...

Νεύρα είχα τόσο καιρό. Σε είδα και όλα ξεχάστηκαν. Σου μιλώ κάθε μέρα και ξέρω πως δε θα σε αγγίξω για καιρό μα είμαι τόσο ήρεμη, σαν να σε έχω κοντά μου.
Κι όταν πια σε είχα.... Ζούσα. Κι αυτό το ξέρεις. Υπάρχει άλλωστε κάτι που δεν ξέρεις...;

Σου θυμίζουν τίποτα τα χταπόδια; Να μου προσέχεις εκεί που είσαι , να μη μου κρυώνεις, να ντύνεσαι καλά.
Και μην το ονομάσεις αυτό που έχουμε. Πες πως απλά με γνωρίζεις απο κάπου. Μη το σκοτώσεις. Μη.

3 comments:

Unknown said...

Είδα ένα προσωπικό ημερολόγιο.Αύτο κι ήταν χείμαρος.Καλημέρα!

marie said...

Αληθινό.. Με συγκίνησε το κείμενό σου. Καλημέρα.

Zinala said...

δεν ξέρω γιατί ποτέ δεν σας απάντησα. Αποκλείεται να δείτε καν το μήνυμά μου αυτό, μα... ευχαριστώ...

Post a Comment

Your opinion is...?