Subscribe:

Saturday, July 21, 2012

Γυρνώντας πίσω στο χρόνο

καθως το πλοιο βγαινει απο το λιμανι,το παρακολουθω να χανεται... ξεμακραινει... αργοτερα χανεται στον  οριζοντα. το καταπινει το ηλιοβασιλεμα...



μενω στην αποβαθρα κολλημενη. δεν κανω τιποτα. χαζευω τα πλοια. εκεινο ομως ηταν ΤΟ πλοιο. 

οταν ηρθα βολτα στο λιμανι ηταν το πρωτο πλοιο που μου κινησε την περιεργεια...ηταν μεγαλο. και πολυ ομορφο. καθως πλησιαζω βλεπω το ονομα..."ΚΝΩΣΣΟΣ"! σκεφτομαι πως η Κνωσσος βρισκεται στην Κρητη. απο περιεργεια λοιπον,ρωτω τον προορισμο.ενας εργατης μου λεει το εξης: "το δρομολογιο του ειναι Πειραιας- Ηρακλειο και πισω παλι". μενω εκστασιασμενη...
τον λατρευω εκεινο τον τοπο. μα ξερω πως δεν μπορω να παω...

ρωτω την ωρα αναχωρησης απο το λιμανι του πειραια. ηθελε ακομα 2 ωρες... βρισκω ευκαιρια και ανεβαινω!ηταν πολυ μεγαλο.ειχε πολλους οροφους. κοκκινο χαλι στρωμενο στο πατωμα,πολλα σαλονια,σκαλες και ασανσερ σε 2 μεριες του πλοιου και φυσικα στον τελεταιο οροφο οι θεσεις VIP. το εγραφε με μεγαλα γραμματα. καμπινες πρεπει να ειχε. δεν πλησιασα.δεν μ αρεσουν αυτα.

ειχε πισινα στο καταστρωμα. και φυσικα ειδικο μερος για τα ζωα.κλουβια δλδ,αλλα μεγαλα.

βγηκα στο καταστρωμα.ενιωθα τον αγερα να μου χαιδευει απαλα το προσωπο...ο ηλιος ελουζε τα σπαστα μαλλια μου...  ενιωθα ζεστασια κι οχι ζεστη. ατενιζα το απεραντο γαλαζιο ομπρος μου.χαιδευα τα καγκελα...στην ατμοσφαιρα ανασαινα την αλμυρα της θαλασσας. εκλεισα τα ματια μου.

ταξιδεψα σε μακρινα μερη.ταξιδεψα νοητα ως τα νερα της Κρητης. εβλεπα με τη δυναμη του νου μου, καθαριες παραλιες...πρασινο ωσπου να γεμιζει το ματι σου! μια διαφορετικη αρχιτεκτονικη στα κτιρια. 

το μυαλο μου γυρισε πολλες δεκαετιες πισω. εβλεπα να γινονται μαχες.εβλεπα σφαιρες στον αερα,μυριζα το μπαρουτι.ακουγα το ποδοβολητο των αλογων. ακουγα τις κραυγες των πολεμιστων μας. ειδα... 

ειδα νεκρους!και σκοτεινη την ατμοσφαιρα. δεν υπηρχαν πια τουριστες. μονο πτωματα στο χωμα. ερειπια σπιτιων. γυναικοπαιδα να τρεχουν και να φωναζουν. ειδα, πυρκαγιες ειδα! 
ειδα τους Τουρκους να βαζουν φωτιες. ειδα γενναια παλικαρια να δινουν την ψυχη τους. ειδα σφαγμενους, κομματιασμενους.

εβλεπα ιστοριες αγαπης,ερωτα, παρανοιας.

ειδα κηδειες,κλαμα,πονο, αυτοκτονιες,προσευχες στο θεο...

ειδα...

ειδα και τον Κρητικο του Σολωμου...
 τον ειδα σου λεω! τον ειδα να ειναι χαμενος μεσα στην τρικυμια...να μαγευεται απο τη Φεγγαροντυμμενη, να παλευει για την αρραβωνιαστικια του...


εβλεπα καπνο.εβλεπα συνομωσιες,σχεδια.ακουσα διαταγες,ανακοινωσεις...

ειδα....γυναικες να πασχιζουν να αποφυγουν τους αγριεμενους Τουρκους...μα,δεν τα καταφεραν ολες! αλλες βιαστηκαν, αλλες σφαχτηκαν ή πουληθηκαν...

ακουσα κλαμα μωρου. γυναικα να γενναει με φοβο.κρυφα. 
ειδα καποια να πεθαινει στη γεννα. 

ειχα ανατριχιασει ολοκληρη. εμεινα αποχαυνωμενη να τα κοιτω.ηταν ολα στο νου μου.μα ηταν τοσο ζωντανα!
εβλεπα,ακουγα,μυριζα,αισθανομουν...
μια σφαιρα θαρρεις και περασε ξυστα απο τον ωμο μου!ενιωσα τον φοβο στο κορμι μου. ο φοβος εγινε δακρυ.και κυλισε αργα στο μαγουλο μου.

δεν ηθελα ομως να ανοιξω τα ματια μου.

εβλεπα βαρκες να φευγουν φορτωμενες κοσμο.κωπηλατες να βιαζονται.
ηθελα να βοηθησω. μα ημουν ανυμπορη...

στεκομουν εκει.σαν θεατης. οτι κι αν ηθελα να κανω...
ημουν κι εγω απροστατευτη...

η ωρα περνουσε. τα γεγονοτα που εκτυλισσονταν γινονταν ολοενα και πιο πολλα. διπλα μου. ομπρος μου.

βρεθηκα μεσα σε ενα δασος ξαφνικα. ενα αλογο περασε γοργα διπλα μου.με εριξε στο χωμα! προλαβα να διακρινω την φορεσια του...ηταν ενας γνησιος Κρητικος...!

τρομαξα οταν ενα αλλο αλογο περασε ακριβως πανω μου,κανοντας ενα αλμα...

εκλεισα τα ματια. κι επειτα...

επειτα... ειδα σε ενα σπιτι,να γινεται προξενιο.στεκομουν στην πορτα. με εβαλαν μεσα.καθισα και μου προσφεραν οτι καλυτερο ειχαν! ρακη, ελιες και παξιμαδια!εβλεπα την ομορφη κοπελα να κατεβαινει τα σκαλια. ο Κρητικος να την περιμενει υπομονετικα και να την κοιτα με βλεμμα που βγαζει φλογες! εκεινη ηρεμη. δε μιλησε σχεδον καθολου. ομως ο αερας ειχε κατι...
ηταν ηλεκτρισμενος!ο ερωτας ηταν διαχυτος...

ξαφνικα βρεθηκα μεσα σε μια εκκλησια.λιβανι μυριζα...κι ομως ηταν αδεια. προσκυνησα τις εικονες και τοτε ακουσα...

ακουσα κραυγες τρομου!ποδοβολητα να πλησιαζουν την εκκλησια ακουγα.μωρα και παιδια να κλαινε τρομαγμενα.ξαφνου τα κερια εσβησαν! οι πορτες ανοιξαν με βροντο! κοσμος πολυς μπηκε μεσα και κλειδαμπαρωθηκε!
εξω ακουγα τουφεκιες.
ηταν οι Τουρκοι...

ειδα αργοτερα το στολο των προστατιδων Δυναμεων. ακουσα τον Υπατο αρμοστη να βγαζει λογο. αδεια λογια...

μια σταλα βροχης χαιδεψε απαλα το μετωπο μου.

τοτε ανοιξα τα ματια μου...το ταξιδι μου ειχε τελειωσει.ημουν πισω.εκει...στο καταστρωμα του πλοιου.

μια συντομη βροχη επιασε.
μεχρι να κατεβω απο το πλοιο ειχε κιολας σταματησει.

καθισα στην αποβαθρα και το παρακολουθουσα  να απομακρυνεται...
το κορμι μου ακομα ριγουσε απο ετουτη την εντονη εμπειρια που ειχα βιωσει...

σκεψεις στο μυαλο μου,τα γεγονοτα που ειδα.
λιγο πριν χαθει απο τη ματια μου ψυθιρισα "καλο ταξιδι.και να προσεχεις εκει που πας..."

και πηρα κι εγω το δρομο της επιστροφης...

2 comments:

eirini said...

Κάθε τόπος στην Ελλάδα έχει τραβήξει τα βάσανά του και έχει γράψει την δική του ιστορία. Η Κρήτη για μένα είναι ένας από τους πλέον ευλογημένους τόπους και κατά την προσωπική μου άποψη το ωραιότερο νησί μας. Την λατρεύω. Την λάτρεψα από το πρώτο λεπτό που πάτησα εκεί και πήγα 2 συνεχόμενα καλοκαίρια. Έχει τα πάντα σαν νησί, βουνό,θάλασσα, πανέμορφες παραλίες, εξαίσιο φαγητό, αλλά έχει και κάτι που για μένα την κάνει να ξεχωρίζει από όλα τα άλλα νησιά... μοναδικούς ανθρώπους και μια αίσθηση φιλοξενίας αυθεντική και αξεπέραστη!

Καλησπέρα αγγελάκι μου!!!
Σου στέλνω τα φιλιά και την αγάπη μου!!!

Σωκράτης Αμπντούλ Ματίδης said...

wraio

Post a Comment

Your opinion is...?