Subscribe:

Thursday, July 12, 2012

Οι πολύχρωμες κορδέλες!


Η ζωή μου μοιάζει ένα τοπίο γεμάτο πολύχρωμες κορδέλες να κρέμονται από τον ουρανό. Εγώ να κοιτάζω μπροστά και να μην ξέρω ποια να διαλέξω. Αγγίζω μια πανέμορφη μπλε, μα πέφτει αμέσως. Γυρίζω το κεφάλι σε μια ροζ, μα πριν απλώσω το χέρι μου εξαφανίζεται. Στρέφομαι σε μια πορτοκαλί... αρπάζομαι μα μετά από λίγες στιγμές πέφτει. Απογοητεύομαι και σκέφτομαι πως όλες οι κορδέλες είναι μια απάτη. Μια αυταπάτη. Μια ψευδαίσθηση του μυαλού μου...
Μέχρι που αγγίζω μια μακριά κίτρινη κορδέλα για να τη διώξω από το δρόμο μου. Με ενοχλεί! Θέλω να απομακρυνθούν όλες από το δρόμο μου! Την αρπάζω και την τραβώ απότομα. Μα δεν κόβεται. Συνεχίζω να την τραβώ μα οι ρόλοι μας αντιστρέφονται! Με τραβά εκείνη προς το μέρος της. Πριν καλά καλά να καταλάβω τι συμβαίνει, βρίσκομαι ήδη πάνω στην κίτρινη κορδέλα. Τι όμορφη που είναι η θέα του κόσμου από εδώ πάνω!
Δίπλα μια κορδέλα πράσινη με προκαλεί να την τιθασεύσω. Προσπαθώ. Μα τι δύσκολο που είναι! Κι όμως, καταφέρνω και περνώ από την κίτρινη κορδέλα στην πράσινη. Και κάτω να αχνοφαίνονται όλοι μου οι στόχοι. Καθώς περνώ σε μια κορδέλα κόκκινη, αποκτώ αυτοπεποίθηση. Όλα μπορώ να τα καταφέρω! ΟΛΑ! Τίποτα δε θα σταθεί πλέον εμπόδιο στα σχέδιά μου.
Μέχρι που συγκρούομαι με ένα πριγκιπόπουλο που τραμπαλίζεται σε μια άλλη ροζ κορδέλα. «Βοήθησέ με να κατέβω. Φοβάμαι εδώ πάνω», μου λέει. Αποφασιστικά του απλώνω το χέρι και τον τραβώ πάνω στη δική μου κόκκινη κορδέλα. «Συνεχίζεις να φοβάσαι;», τον ρωτώ. Μετά από λίγες στιγμές με κοιτάζει και αναφωνεί: « τι όμορφα που είναι εδώ! Στη ροζ κορδέλα υπήρχε μόνο μοναξιά και λύπη».
Τεντώνομαι και αρπάζω μια πανέμορφη λευκή κορδέλα. Είναι οι φόβοι μου. Καταφέρνω να την τιθασεύσω και προσκαλώ το όμορφο πριγκιπόπουλο να έρθει κι εκείνο. «Θα σ ακολουθήσω», μου λέει και δίνει ένα σάλτο. Με φτάνει. Μα οι δρόμοι μας χωρίζουν. Επιλέγει μια γαλάζια κορδέλα, την ώρα που εγώ γραπώνομαι από μια μωβ.
«Θα ξαναβρεθούμε κάποτε», ψιθυρίζω, γεμάτη ενθουσιασμό που έχω καταφέρει να φτάσω ως εδώ. Το ταξίδι μου στις κορδέλες συνεχίζεται. Κάποιες φορές πέφτω, κάποιες άλλες οι κορδέλες κόβονται. Μα εγώ είμαι εκεί και προσπαθώ. Παλεύω να συνεχίσω το ταξίδι στον περίεργο αυτό κόσμο. Συνεχίζω να επιμένω να φτιάχνω την πορεία μου όπως εγώ την φαντάζομαι. Συνεχίζω να ελπίζω, κι ας γκρεμοτσακίζομαι και ας κομματιάζομαι...

10 comments:

marie said...

όμορφο και ελπιδοφόρο. καλό υπόλοιπο εύχομαι!

Elena said...

Πολύ όμορφη ανάρτηση!!!! Καλώς σε βρήκα!!! Θα τα λεμε....φιλάκια πολλά!!!

eirini said...

Μ'άρεσε το κείμενό σου...
Άλλες φορές μας πάνε οι κορδέλες και άλλες τις πάμε εμείς... Ότι όμως κι αν συμβαίνει δεν πρέπει να εγκαταλείπουμε κι ας είναι κάποιες φορές απίστευτα κουραστικό όλο αυτό!
Πολύ όμορφη ανάρτηση!!!

Φιλιά πολλά πολλά!!!!

Γιαγιά Αντιγόνη said...

Θέλει πείσμα να κρατηθείς στις κορδέλες σου! Πάντα υπάρχουν κάποιες..
Ενα απίστευτο κείμενο με την λέξη "αισιοδοξία" κυρίαρχη!
Αγγελε μου να είσαι τυχερή στα αγγίγματα!

Σωκράτης Αμπντούλ Ματίδης said...

με τριπαρες

Tremens said...

Πανέμορφο, εύγε μικρή μου!

Nasia said...

παραμυθένια η αφήγηση!
πανέμορφο σκηνικό...
καληνύχτα!

Nasia said...

παραμυθένια αφήγηση!
πανέμορφο σκηνικό !
καληνύχτα!

Zinala said...

τι σημαίνει αυτό;

Zinala said...

ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια. το κείμενο είναι ήδη δύο ετών...

Post a Comment

Your opinion is...?