Subscribe:

Monday, September 24, 2012

Το πιάνο στην οδό Βύρωνος

   Βγάζοντας βόλτα το σκύλο του παιδικού μου φίλου, σε μια γωνία του δρόμου κοντοστάθηκα. Άκουσα κάποιον να παίζει πιάνο. Ίσως να μην είναι κάποιος διάσημος, ίσως απλά να έκανε πρακτική ή να έπαιζε γιατί το λαχταρούσε η καρδούλα του. Όμως έμεινα. Μαγνητίστηκα. Στάθηκα κι απόλαυσα την όμορφη μελωδία του πιάνου. Έπαιζε κάποιο ελληνικό κομμάτι, όμως δεν κατάφερα να ακούσω καθαρά τους στίχους γιατί υπήρχε θόρυβος από το δρόμο (κάποιο μηχανάκι πέρασε και μου τσίτωσε τα νεύρα).
   Θυμήθηκα ξάφνου το πόση λαχτάρα είχα μικρή να παίξω κι εγώ γρήγορα και δυνατά κομμάτια κάποτε. Κατέληξα με ένα πτυχίο στο αρμόνιο... Καμία σχέση με το πιάνο. Αποκαρδιώθηκα σύντομα όμως και ποτέ δε δοκίμασα κάτι γρήγορο, γιατί είχα μεγάλες βλέψεις. Πίστευα ότι θα γεννιόμουν κι εγώ σαν τον Μπετόβεν. Αλλά δεν είναι έτσι πάντα.
   Κι έτσι ο τύπος σήμερα μου θύμησε πως για να πετύχεις κάτι χρειάζεται να προσπαθήσεις. Να μην τα παρατήσεις και να μην παρεκλείνεις απο τους στόχους σου. 
   Μπορεί να μην είμαι αστέρι στο πιάνο, αλλά τίποτα δεν τελειοποιείται αν δεν το παιδέψεις. Κι όσο πιο ψύχραιμος είσαι, τόσο ευκολότερο γίνεται.

   Απλά , μην τα παρατάς....

0 comments:

Post a Comment

Your opinion is...?