Subscribe:

Wednesday, January 2, 2013

ασυναρτησίες;

Με τον εαυτό μου τα 'χω. Με τα λάθη που θα μπορούσα να αποφύγω , δεν δεν ήταν όλα αλλιώς στο μικρό μου μυαλουδάκι. Με όλα όσα με καίνε τα βράδια. Με όσα με οδήγησαν να βάλω λίγο κρασί στο ποτήρι.
Με κείνα που χω χάσει, που χω αφήσει στην άκρη ή με έχουν αφήσει μόνα τους. Τα άφησα, με άφησαν; Ποιος να το κρίνει;... Κανείς. Ησυχία...

Καμιά φορά, σπανίως, οι άλλοι ξέρουν το παρακάτω της ιστορίας. Το ξέρω κι εγώ, μα δε θέλω να το δω. Κι αμα μου το πουν , με ξυπνάν. Μου χαλάν το όνειρο . Πριν να γίνει εφιάλτης.
Και παλεύει το εγώ μου με μένα. Τι θέλω, τι θέλει; Και γιατί;

Πού είμαι; Σε όνειρο ή στην πραγματικότητα;
Γιατί; Τι κάνω εδώ και που πάω;

Κι εσύ; Θα με προσέχεις; Μήπως το κάνεις ήδη και δεν το βλέπω; Μήπως είμαι άδικη μαζί σου;


Το ρίχνω στο ποτό ή και στο φαγητό . Ε, και τι έγινε;

Μα δεν είσαι εδώ. Δεν προσπαθείς. Δεν το βλέπω.
Και χάνομαι στο κόκκινο υγρό...

Απο σένα ζητώ να μου καλύψεις τα κενά. Απο εσένα ζητώ να μου δώσεις ότι ποθώ. Επιλέγω, δε με επιλέγουν. Κι επέλεξα εσένα. Θα το σεβαστείς;;

Καταλαβαίνεις άραγε ή πάλι είναι όλα στο μυαλό μου;
Μου τη δίνει να βασίζομαι σε άλλους . Με πληγώνουν.


Τι λέω; Νομίζεις ξέρω; Έχω πιει. Μονορούφι, ένα ποτήρι κρασί. Δεν οδηγώ απόψε. Είμαι ήδη σπίτι.

Βασίστηκα κι αλλού. Μα τους κατάπιε το κύμα της καθημερινότητας ή της χαζομάρας του μυαλού τους. Αυτοί χάνουν, σίγουρα. Με έχω σε αρκετά υψηλή εκτίμηση, μα με τυραννάει το "γιατί". Πάντα. Από μωρό ήθελα να ξέρω το γιατί. Γιατί αυτό, γιατί εκείνο...

Χάνονται οι άνθρωποι απο τη ζωή μου κι εμφανίζονται όποτε θέλουν, όποτε να ναι.
Κι εγώ να αναρωτιέμαι "γιατί;"

Κάθε βράδυ κουβεντιάζω
και με παίρνει το πρωί
να το ξέρεις σου φωνάζω
πως σ αγάπησε πολύ
το καλύτερο παιδί!


Κι ακόμα περιμένω.

Δε θέλω λόγια ρε γαμώ το. Είναι όλα κενά. Πράξεις θέλω.



Που είσαι; Θα 'ρθεις...

Δεν κλείνω πόρτες , δεν απορρίπτω ενδεχόμενα. Αρκεί να θες κι εσύ. Αρκεί να έρθεις εσύ.

Δείξ' το μου επιτέλους!

2 comments:

Anonymous said...

Ξέρεις μετά από ατέλειωτες νύχτες που έψαχνα αναπάντητα "γιατί", κατάλαβα πως κάποια "γιατί" θέλω δεν θέλω αναπάντητα θα μείνουν. Μην σκας λοιπόν, αγάπα τον εαυτό σου, τα λάθη σου, τις στιγμές σου και πέρνα καλά γιατί η ζωή είναι τόσο μα τόσο μικρή όσο τετριμμένο και αν ακούγεται.
Να περνάς υπέροχα. Φιλάκια πολλά.

Zinala said...

Το γνωρίζω πολύ καλά πως η ζωή είναι μικρή και όσο μπορώ προσπαθώ να μη σκάω για χαζά...
Όσα "γιατί" είναι να απαντηθούν θα απαντηθούν...

Post a Comment

Your opinion is...?