Είμαι στα χαμένα. Η εργασία έχει γίνει τόσο επιτακτική ανάγκη πλέον... Ανάγκη για επιβίωση! Όχι για έξτρα χρήματα, όχι για χαρτζιλίκι, αλλά για στήριξη του εαυτού μου κι έπειτα της οικογένειας. "Είμαστε χαμένοι", μονολόγησε πολλάκις ο αδερφός μου. Και μένα τα όνειρά μου γκρεμίζονται κάθε μέρα...
Δε θέλω να δουλέψω για να πάω ταξίδι. Δε θέλω να δουλέψω για να πάω στα μπουζούκια ή να βγω. Δε θέλω να δουλέψω για καλλωπισμό. Θέλω να δουλέψω για τη γαλήνη της ψυχής μου πρώτα κι έπειτα για περαιτέρω ανέσεις. Αρκεί να μη με χάσω.
Όχι, δεν είναι ιστορία απο την εποχή της κατοχής. Είναι η ζωή μου, η πραγματικότητά μου. Δε θέλω να μιζεριάσω και να κλαφτώ παραπάνω. Σφίγγω τα δόντια και λέω θα παλέψω, κάτι θα κάνω. Αλλά αυτό εκεί, επιμένει να με χτυπάει και να γελάει με τον πόνο μου. "Εντάξει, θα τα φέρουμε βόλτα", σκέφτομαι. Τι να σκεφτώ άλλωστε; Πως αν μ' αφήσω θα χαντακωθώ κι άλλο;;
Γαμώ το μου.
Δε θέλω να δουλέψω για να πάω ταξίδι. Δε θέλω να δουλέψω για να πάω στα μπουζούκια ή να βγω. Δε θέλω να δουλέψω για καλλωπισμό. Θέλω να δουλέψω για τη γαλήνη της ψυχής μου πρώτα κι έπειτα για περαιτέρω ανέσεις. Αρκεί να μη με χάσω.
Όχι, δεν είναι ιστορία απο την εποχή της κατοχής. Είναι η ζωή μου, η πραγματικότητά μου. Δε θέλω να μιζεριάσω και να κλαφτώ παραπάνω. Σφίγγω τα δόντια και λέω θα παλέψω, κάτι θα κάνω. Αλλά αυτό εκεί, επιμένει να με χτυπάει και να γελάει με τον πόνο μου. "Εντάξει, θα τα φέρουμε βόλτα", σκέφτομαι. Τι να σκεφτώ άλλωστε; Πως αν μ' αφήσω θα χαντακωθώ κι άλλο;;
Γαμώ το μου.
