Subscribe:

Saturday, May 17, 2014

Ομοιότητες ανθρώπων.

   Αυτό που ταλανίζει τις σκέψεις μου αυτές τις ημέρες αφορά στις ομοιότητες των ανθρώπων. Ξέρεις, αυτό που κοιτάς κάποιον και αναρωτιέσαι ποιον σου θυμίζει. Όχι αν τον γνωρίζεις ήδη, αλλά ποιον σου φέρνουν τα χαρακτηριστικά του στο νου. Καμιά φορά είναι μάλιστα σκληρό, διότι ο άνθρωπος ο οποίος κρύβεται απο πίσω, μπορεί να είναι κάτι το οποίο να θέλεις να ξεχαστεί (ή να έχει ήδη συμβεί λόγω καταστάσεων). Και τότε βρίσκεσαι σε μία κατάσταση κατά την οποία έρχεσαι σε επαφή με ένα εντελώς άγνωστο άτομο κι όμως εσύ νιώθεις οικεία, διότι "αυτό το έργο το έχεις ξαναδεί". Παράλληλα σου δημιουργούνται συναισθήματα γι αυτό το άτομο, αντίστοιχα του πρώτου (το πρωτότυπο είναι πάντα δυνατότερο απο κάθε αντίγραφο). Κι έτσι τελικώς, βρίσκεσαι εγκλωβισμένος να ζεις ένα παρελθόν, σε επανάληψη στο παρόν, ανήμπορος να αποφασίσεις πως να φερθείς. Διότι σου φαίνεται πως μιλάς με το άτομο που είχες γνωρίσει τότε. Και υπάρχει στον αέρα η συναίσθηση πως γνωρίζεις απο πριν τι θα συμβεί και πως θα αντιδράσει ο τωρινός συνομιλητής σου.

   Πραγματικά αναρωτιέμαι πως ξεφεύγεις απο μια τέτοια κατάσταση. Έχω βρεθεί σ αυτή τη θέση ουκ ολίγες φορές. Κάθε φορά δεν είμαι σίγουρη πως να αντιδράσω. Ενίοτε παρασύρομαι απο την αίσθηση οτι "σε γνωρίζω ήδη" κι ενίοτε πραγματικά πονάω να βλέπω κάποιον που δε θέλω στο πρόσωπο ενός άλλου, ενεργού μέλους της ζωής μου. Και κατ αυτόν τον τρόπο, ίσως να μην αφήνω και τον τελευταίο να με πλησιάσει όσο θα ήταν θεμιτό. Αυτό που συνειδητοποιώ είναι πως αρκετοί το έχουν βιώσει μα λίγο είναι σε θέση να κατανοήσουν την πηγή...


2 comments:

Σωκράτης Αμπντούλ Ματίδης said...

σχώρα το παρελθόν για να ζήσεις στο παρόν.

Zinala said...

δεν εχει να κάνει με κάποιου είδους συγχώρεση πιστεύω.

Post a Comment

Your opinion is...?