Subscribe:

Saturday, November 21, 2015

Είμαι εγώ.

     Συμπεραίνω οτι δεν τραβάζω ζόρια εδώ που είμαι. Μονάχα αρχίζω να συμβιβάζομαι με εκείνη την πλευρά του εαυτού μου, τη μοναχική, την αντικοινωνική, την επικεντρωμένη σε συγκεκριμένα "θέλω". Αρχίζω με τον καιρό, να μπορώ επιτέλους να πω με περισσότερη σιγουριά ποια είμαι, τι θέλω και πως τελικά "δεν τους έχω ανάγκη". Ανάγκη έχω τον εαυτό μου κατά βάση, την ησυχία μου, τη μοναξιά μου (πέρα απο τον σύντροφό μου).
     Πλέον γνωρίζω οτι δε θα λείψω σε κάποια άτομα αν εξαφανιστώ κάποιες μέρες. Παράλληλα συνειδητοποιήσα οτι αυτά τα άτομα απλώς είναι γνώριμοί μου και τίποτα παραπάνω. Αρχίζω να δέχομαι οτι δεν αξίζει να δίνω δεκάρα γι αυτούς (τρόπο τινά) και πως αν θέλω να επανέλθω σε μια παρέα, μπορώ να το κάνω ανα πάσα ώρα και στιγμή. Διαφορετικά αυτό δείχνει οτι ποτέ τούτα τα άτομα δεν ήταν πραγματικά παρέα μου. Για πραγματικούς φίλους δεν είναι ώρα να κάνω θέμα.
     Αισθανόμουν μειονετικά όποτε οι άλλοι έκαναν πράγματα μαζί κι εγώ έμενα απ έξω. Όμως, δε θα με γέμιζε μια ανάμνηση κατα την οποία ξεφτιλίζομαι απλά και μόνο για να είμαι αρεστή απο κάποια άτομα τα οποία δεν τα θεωρώ καν τόσο αξιόλογα. Περισσότερο θα ένιωθα όνειδος για τον αμοραλισμό μου και την εξαπάτηση των ηθών και των αξιών μου, παρά γαλήνια θα αισθανόμουν.


     Ναι, είμαι εγώ, αυτή που απολαμβάνει τη ζωή εφόσον δε με κυνηγούν σχεδιασμοί με αυστηρά ωράρια. Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, μηδέποτε θα βρεθεί άνθρωπος με τον οποίο θα είμαι απολύτως ίδια. Του ιδίου ή του αντίθετου φύλου.
    Ουκ ολίγοι άνθρωποι γύρω μου θα θεωρούν πιθανό να είμαι παραδόπιστη. Μάλιστα, παραλίγο να πειστώ η ίδια για κάτι τέτοιο. Παρ' αυτά, εγκαίρως βρέθηκα σε κατάσταση κατά την οποία απέδειξα στον εαυτό μου όλα αυτά που απολαμβάνω ουσιαστικώς.

    Ιδού:


    Σάββατο, 21/11/2015
    Ξύπνησα  λίγο πριν τις 2, τοπική ώρα, δίχως σχεδιασμένο πρόγραμμα (κάτι που επιδρά πολύ ανακουφιστικά για την ψυχή και το σώμα). Το τοπίο εξωτερικά του παραθύρου ήταν λουσμένο απο τις ακτίνες του ηλίου. Βρέθηκα με διάθεση για μελέτη και βόλτα κάπου στα περίχωρα του κολλεγίου. Μία ώρα μετά, εφόσον πήρα το πρωινό μου με σχεδόν ιεροτελεστικό τρόπο, κατέληξα σε μια αγαπημένη καφετέρια, πολύ κοντά στις εστίες.
    Τώρα, 4.30 βρίσκομαι ακόμα εδώ, να συντάσσω τούτη την αναφορά, ευτυχισμένη. Κι αυτό διότι γύρω μου παρατήρησα δύο τετράποδα πλάσματα, χαμογέλασα, χάιδεψα το ένα, κι αυτό μου έδωσε ένα αίσθημα πληρότητος. Γλύκανα τον εαυτό μου με τον αγαπημένο μου καπουτσίνο και λίγο αργότερα θα παραγγείλω και κάτι εκλεκτό να φάω. Ολομόναχη. Γιατί έτσι φορτίζω τις μπαταρίες μου.
    Επειδή πολύ απλά, αυτή είμαι εγώ.
    Ξοδεύω χρήματα, όταν θεωρώ οτι κάτι θα μου προσφέρει μια ανεκτίμητη ανάμνηση. Κι έτσι θα είναι. Με βεβαιότητα μπορώ να πω οτι τη σημερινή ημέρα δε θα την ξεχάσω εύκολα.



    Στην καθημερινότητά μου, αποφεύγω κάποια άτομα και μάλιστα δε θεωρώ αναγκαίο να δώσω εξηγήσεις σε κανέναν. Ούτε στον εαυτό μου. Απλώς δεν αισθάνομαι πλήρης μαζί τους. Λαμβάνω αρνητισμό σε κάποιες περιπτώσεις. Αυτό είναι όλο. Δε χρειάζεται καν να πιεστώ. Κι ας δίνω ευκαιρίες για γνωριμία. Αποφάνθηκα να αποβάλλω το άγχος απο μέσα μου, όσον αφορά πρόσωπα.
    Είμαι αυτή που είμαι, όποια είμαι και κάνω ότι με εκφράζει. Δίχως να με απασχολούν οι αρνητικές σκέψεις του περιβάλλοντος. Άλλωστε, δε θέλω να προσπαθώ πέρα απο τις δυνατότητές μου για να είμαι αρεστή. Ακόμα κι αν ζητάω αποδοχή (ακόμα αναρωτιέμαι έντονα ποιος είναι ο λόγος που το προκαλλεί αυτό), θα κάνω μια προσπάθεια να σταματήσω να ασχολούμαι στο μυαλό μου τόσο έντονα με αυτό.


    Αρχίζω σταδιακά να αποκτώ πλήρη γνώση του εαυτού μου. Ωριμάζω, έτσι δεν είναι; Όπως και να χει, διέρχομαι μια περίοδο με ευτυχισμένες ώρες και στιγμές. Παρά την σωματική κούραση που δοκίμασα.

4 comments:

Anonymous said...

Ωραία! Βλέπεις τελικά το ποτήρι μισογεμάτο.

Anonymous said...

https://www.youtube.com/watch?v=XYLOAay_2MQ

Anonymous said...

Exactly!!!

Καρά Κυρ said...

Keep going ! Love your new perspective! Always in love with your vocabulary !!

Post a Comment

Your opinion is...?