Τα νέα μου

   Οι μέρες περνάνε και ξαφνικά θυμήθηκα πως έχω καιρό να γράψω. Απομονώνομαι εδώ στο krepaki της Ερμού γιατί μου αρέσει το κλίμα, η ησυχία και διάφορα άλλα. Σκέφτομαι τον εαυτό μου στα 17 αυτή τη στιγμή, που κθόμουν μπροστά από μια οθόνη υπολογιστή και πάλι και έγραφα... με έμπνευση. Έγραφα ιστορίες.
   Τώρα είναι Αύγουστος του 2016. Πάνε 6 ολοκληρωμένα χρόνια που πέρασα στη σχολή. Άλλαξαν λίγα πράγματα πάνω μου, μα ταυτόχρονα και πάρα πολλά. Κάθομαι ακόμα με τις ώρες μπροστά απο τις οθόνες. Είμαι βλέπεις θύμα του facebook (ναι, θέλω να αποτοξινωθώ). Γιατί, όμως όταν πάω διακοπές δεν το έχω τόση ανάγκη;
  6 έτη, μα δε θέλω να κάνω ανασκόπηση. Να πω μονάχα θέλω, πως πέρασα όμορφα. Με τις καλές και τις άσχημες στιγμές. Με όσα άτομα με στήριξαν ή με παράτησαν. Με όσους με εγκατέλειψαν ή επέστρεψαν κάποια στιγμή. Έτσι πάει. Κάτι χάνεις, κάτι κερδίζεις. Ο χρόνος είναι μετρημένος κι εμείς δεν έχουμε μάθει να τον ξοδεύουμε φειδωλά ή με τρόπο πρέπον.
   Ξέρεις, καμιά φορά θυμάμαι να κοιτάζω στα μάτια ανθρώπους που είχα κοντά μου και να είναι ότι πολυτιμότερο είχα εκείνη τη δεδομένη στιγμή. Μια ματιά, ένα βλέμμα. Ένα χαμόγελο ή ένα γέλιο. Θα ξέρεις πως το γέλιο το φοβάμαι λίγο. Μη τυχόν και οι άλλοι γελούν περιφρονητικά εναντίον μου.  Ε, και;
   Είναι αστείο το πως πέφτω στην καταθλιψάρα μου σε ανύποπτο χρόνο και πως μπορώ να σηκωθώ με κάποια λόγια, την κατάλληλη στιγμή. Ναι, έχω αποδεχτεί το πρόβλημα πως είναι εκεί, μα η τίγρης γύρισε και δε θα το αφήσει να εξαπλωθεί και να νικήσει.


   Ευχαριστώ. Όλους όσους έχουν υπομονή μαζί μου και όσους ασχολήθηκαν. Ή ασχολούνται ακόμα.

   Τώρα έχω να περιμένω να περάσουν κανα δυο βδομάδες του Αυγούστου, να δω αν θα βρω δουλειά (περιμένω να μου μιλήσει κάποιος παλιός εργοδότης μου), ώστε να ξέρω που βρίσκομαι κι έπειτα θα πάω γυμναστήριο για δύο λόγους: ο πρώτος είναι κάτι αυχενικά και κάτι μαλακίες που με πιάνουν στη μέση και με κάνουν να νιώθω σαν μπαμπόγρια. Έλεος πια στα 23 μου δηλαδή!!
Ο δεύτερος λόγος είναι για να βλέπω τα γκομενάκια που γυμνάζουν τους κώλους τους. Τις γυναίκες εννοώ φυσικά! Όχι, πλάκα κάνω. Ο δεύτερος λόγος είναι οτι μου αρέσει ο ήπιος αθλητισμός. Για την κοινωνικοποίηση, την άθληση, την ευεξία. Ναι, μπορεί να λαπάδιασα λίγο, αλλά αυτό είναι μόνο προσωρινό. Και πραγματικά, δε γυμνάζομαι για να κάνω σωματάρα για το καλοκαίρι (άλλωστε καλοκαίρι συνήθως δεν κάνω και πολλά). Απλώς έχω πέσει σε ενα φαύλο κύκλο που περιέχει πόνο μέσα, οπότε κλάφτε με.

   Παράλληλα δουλεύω την πτυχιακή μου, ώστε να κλείσει και αυτός ο κύκλος. Να δούμε πότε θα μπω σε μια σειρά. Θαρρώ πως ποτέ. Αλλαγές γίνονται και θα γίνονται.