Παραιτούμαι απο τη ζωή

   ΟΥΤΕ ενα πραγμα δε μπορώ να κάνω σωστά. Πώς θα δουλέψω αύριο-μεθαύριο; Θέλω να παραιτηθώ απο όλα. Δε βρίσκω νόημα στη ζωή, δε μπορώ να της δώσω κάτι. Είναι κάποιες μέρες που είναι τόσο χάλια που δεν αντέχονται.
  Δεν αντέχω να ζω άλλο σε αυτή την παράλληλη πραγματικότητα. Δεν έχω επαφή με το περιβάλλον μου. Δε με καταλαβαίνουν κι εγώ πονάω. Έχω βαρεθεί τους σοφούς. Κανείς δε θα μπει στη θέση μου. Δεν το αντέχω άλλο. Όλα μαύρα είναι. Δε μπορώ να έχω πρόγραμμα σε τίποτα..
   Το τερας μου με τρώει ολοενα και πιο πολύ. Πέρασε μήνας που υποκρίνομαι. Δε μπορώ αλλο να προσποιούμαι οτι είμαι καλά.  Χειροτερεύει.. Ούτε η φιλοξενία του σκύλου βοηθάει. Δε βλέπω λύση. Δε βλέπω φως στο τουνελ. εΙμαι σε μια άβυσσο. Καίγομαι σε μια κόλαση.
   Πλέον ούτε ο ύπνος δε με βηθάει. Τα όνειρά μου είναι τρομακτικά. Ξυπνάω και δεν αναγνωρίζω γύρω μου. Σαν να με ρουφούν μέσα τους.
    Κανείς δε θα καταλάβει τι είναι σε μια ηλιόλουστη μέρα, εσύ να βλέπεις σκοτάδι. Να ψάχνεις μια τρύπα να χωθείς, όπως οι λαγοί... Το σπίτι να σου φαίνεται τεράστιο μα και αποπνικτικό. Όλα είνια μάταια. Τίποτα δε με γεμίζει. Ούτε αντικείμενα ούτε δραστηριότητες.
   Τι ωραία που προσποιούμαι. Κερδίζω όσκαρ. Ένα όσκαρ που θα το γιορτάσω μόνη μου. Με το είναι μου...Αυτό το άδειο "είναι", αφού δεν έχω τίποτα να δώσω.