Subscribe:

Wednesday, August 31, 2016

Το παλεύω.

  Όπως κάποιες απο τις μέρες που ξυπνώ είναι μαύρες πίσσα, έτσι και κάποιες άλλες είναι λίγο πιο νορμάλ- ευτυχώς! Σαν να κάνω διάλειμμα. Προλαβαίνω να ανασκουμπωθώ; Ίσως, αλλιώς... ποιο το νόημα;
   Έχω δύο εαυτούς. Περίπου. Ο ένας εναντιώνεται στον άλλο. Κατέληξε συνήθεια. Σήμερα έιμαι καλύτερα. Εκείνες οι συζητήσεις με βοήθησαν, κοίτα να δεις...
   Μέχρι να ξαναπέσω. Ναι, θα ξαναπέσω, διότι έχω πει άπειρες φορές: now I am the white tiger. @@κια... Τουλάχιστον παραμένω με τις αμυχές και όχι κάτι χειρότερο. Κάτι είναι κι αυτό.

   Είναι τραγικό να χρειάζομαι ντάντεμα. Είμαι τραγική εγώ η ίδια. Και ακόμα πιο κουλό,μετά απο κανα 2 μέρες να είμαι φυσιολογική. Ω, θέε μου, τώρα που το σκέφτομαι ευτυχώς! Αμα κρατούσε μόνιμα δεν ξέρω τι θα γινόταν!
   Κάποια πράγματα όσο τα σκέφτομαι ήρεμα, μπαίνουν στη θέση τους. Αργά ναι μεν, αλλά προχωράει. Την καθημερινότητα μου την ορίζω εγώ. Όσο άσχημη ή πανέμορφη θα είναι. Ναι, ξέρω, θα βρω τη δύναμη, μιας και τα λεφτά δεν τα υπολογίζω τόσο πια (αφού δεν έχουμε πολλά έτσι κι αλλιώς, λολ!). Ανασυντάσσομαι. Ούτε εγώ δε με αντέχω καμιά φορά.

   Αρχίζω να συνειδητοποιώ οτι είμαι υπεύθυνη του εαυτού μου. Κάθε πράξη φέρει αντίκτυπο (ενίοτε και θετικά αποτελέσματα σαφώς). Οπότε θα στρωθώ στο διάβασμα. Κάθε μέρα θα κάνω κάτι. Έστω πολύ μικρό, άλλωστε η πτυχιακή μου έχει τόσα παρακλάδια να ασχοληθώ, που και με πονοκέφαλο βγαίνει άκρη.
   Δε θα με επιβραβεύσω , διότι αυτή είναι η δουλειά μου αυτή τη στιγμή. Όχι, δε θα ψαχτώ άλλο. Αν τύχει κάποια απάντηση απο αυτά που έχω κάνει αίτηση, καλώς να έρθει. Αλλά θα χρησιμοποιήσω αυτό το χρόνο για να ανακαλύψω κανα δυό πραγματάκια που μπήκαν στο μυαλό μου. Όσο ήμουν στην Τσεχία έλεγα nothing is impossible. Τώρα γιατί αυτό το άλλαξα; Δεν υπάρχουν ποτέ μονο δύο επιλογές. Οι επιλογές είναι άπειρες, απλά συνήθως το ξεχνάω...

3 comments:

Anonymous said...

To σημαντικότερο είναι οτι εχεις συνειδητότητα.

Anonymous said...

https://www.youtube.com/watch?v=HDkrBWzatdA&index=25&list=RD8yuAfKT3uoE

Zinala said...

Το κομματάκι τα σπάει. Αγαπώ Παυλίδη, όχι τη σοκολάτα.

Μακάρι να ήσουν ο τουτουλης...

Post a Comment

Your opinion is...?