Μακάρι να ήσουν εδώ

Πέρασε τόσος καιρός κι ακόμα δεν έχω βρει το κουράγιο να σε ψάξω. Όπως δεν έχω κουράγιο να κάνω τόσα πράγματα ακόμα.

Είμαι εδώ, στο πατρικό μου, με καιρό μουντό και μου θυμίζει πολύ εκείνα τα ρημαδιασμένα γενέθλια που σε αναθεμάτισα, λόγω ανωτέρας βίας...

Τελικά ρε γαμώ το, πόσο δίκιο έχεις ακόμα; Ότι αγαπάω, το διώχνω.
Ακόμα το κάνω... Η συναναστροφή μαζί μου είναι για ανθρώπους με γερά νεύρα. Και είναι απειρο-ελάχιστοι.

Μου λείπεις. Καμια συζήτηση δεν είναι σαν τις δικές μας, κι ας τις μοιάζουν πολλές...

Επαναλαμβανόσουν τόσο πολύ, που αναγκαστικά γινόσουν μάθημα. Κι εγώ σαν να ήσουν βιβλίο, σε κλώτσησα... Κι έκαψα μαζί ότι χτίζαμε δειλά... με κόπο, χρόνο, δάκρυα...


Είσαι ένα αληθινό "σ' αγαπώ" στη ζωή μου και το βλέπω με σιγουριά. Τόσα χρόνια πέρασαν...



Σκουπίδια γύρω απο σένα, στάχτες κι αποκαίδια.
Ναι, φταίω.