Είσαι το ταίρι μου.

Πρόσφατα έπεσα πάνω σε σκηνές απο το "είσαι το ταίρι μου" κι έτσι άρχισα να βλέπω αποσπασματικά κάποιες σκηνές απο τα επεισόδια, καθώς ποτέ δεν το είχα δει ολοκληρωμένα. Στα υπόλοιπα, απλώς, διάβασα το σενάριο ονλαιν.




Η πιο σημαντική σκηνή της σειράς για μένα παίζεται στο τελευταίο επεισόδιο (νούμερο 30) στα λεπτά 31:00-36:00.
Όμως, το σημείο το οποίο είναι γεμάτο συναισθηματισμό βρίσκεται στο 32:23 (μέχρι 35:18). Παρουσιάζεται σε εκείνη τη στιγμή, όλη η ευαισθησία του Λάζαρου, ο οποίος μιλάει για αλήθειες ζωής που έχω αναφέρει σε προηγούμενα ποστ: "να μη χαθούμε ρε", "πάρε κανα τηλέφωνο" κλπ.

Γρηγόρης: Θα σου τηλεφωνήσω.
Λάζαρος: Μην ορκίζεσαι... όπως έρθουν...

Ο Λάζαρος μαζί με την παρέα του είναι μια μίξη των ανθρώπων που γνώρισα κατα τα φοιτητικά μου χρόνια. Άνθρωποι περίεργοι εμφανισιακά, δοτικοί συναισθηματικά, άλλοι με περίεργο χιούμορ, άλλοι δίχως ένα πλάνο στη ζωή τους... Αλλά σίγουρα κάποιοι ολοκληρώνονταν μόνο παρουσία αλλων. Κι ας μην είναι απαραίτητα θετικό ή αρνητικό.

Και ποιος δεν γνωρίζει τον Λάζαρο; (πραγματικό όνομα Άρης Σερβετάλης)
Αγαπημένη μορφή και ως Φώτης στους Singles, μπορώ να πω οτι και οι δύο σειρές για μένα ήταν αξιόλογες κατά βάση λόγω της δικής του παρουσίας. Σήμερα είναι 41 ετών, οπότε το 2001 που προβλήθηκε η σειρά ήταν μόλις 25 ετών και ξεκίνησε την καριέρα του μέσω του "είσαι το ταίρι μου".

Η σειρά κλείνει με τον Λάζαρο να γίνεται ταίρι με την ψηλή -Βίκη- λέγοντας το εξής και κρατήστε το:

"Γιατί αυτό είναι η ζωή τελικά ... μία τεράστια πλάκα"