Έξω έχει πολύ ζέστη και συντροφιά μου έχω το
sin radio.Θα αρχίσει η εκπομπή του λύκου σε λίγο και περιμένω. Δε θέλω να διαβάσω για το μάθημα που δίνω την Πέμπτη γιατί με τσάτισε πριν λίγο η καθηγήτρια (με ένα μειλ καλέ, όχι απο κοντα). Έφαγα στη μάπα το εξάμηνο και την εργασία της [που ήταν μια ομαδική παλούκι και την έκανα μόνη μου λόγω απόστασης με τους άλλους φοιτητές] οπότε θα πάω να γράψω έτσι με ότι ξέρω κι αν περάσω καλώς. Αν όχι, next year . Ναι χρυσό μου, δεν έχω εξάμηνα. Έτη έχω. Μ@λ@κίες...
Ας αφήσω την καθηγήτρια και το μάθημα γιατί έχει αρκετή ζέστη για να συγχύζομαι παραπάνω.
Δεν έχω μιλήσει και πολύ για τον εαυτό μου νομίζω . Αλλά και τι σας νοιάζει τώρα που το σκέφτομαι;
- Εσύ πολύ σκέφτεσαι.
- Αμάν κι εσύ! Λογαριασμό θα σου δώκω;;;
- Α να σου πω, μη μου φωνάζεις....
Ουφ, χώνεται κι αυτός!
- Χώνομαι κυρία μου, χώνομαι γιατί θέλω όνομα. Ακόμα περιμένω
- Μιχάλη δεν είπες οτι σε λένε;
- Προσωρινά είπα. Μέχρι να ασχοληθείτε λίγο μαζί μου.
- Ασχοληθείτε λίγο μαζί του και βρείτε του όνομα γιατι θα τον μαγειρέψω....
- Πατάτες να έχω και ότι θες.
- !
Λοιπόν, ας τον αφήσουμε αυτόν στην άκρη , να σας πω τίποτις για εμέ. Αρχικά είμαι φοιτήτρια (σώωωωωωωωωπα..... δεν το κατάλαβαν νομίζεις.) , ζω κάπου βόρεια κι έχω όνειρα. Όνειρα ζωής, όνειρα που θέλω να πραγματοποιήσω. Όνειρα που μου χτυπά η καθημερινότητα.
Ενίοτε ζω στον κόσμο μου, διότι δε μου αρέσει η πραγματικότητα. Δεν ξέρω αν την αποδέχομαι τελικά ή όχι, αφού άλλωστε επιβιώνω μέσα σ αυτό τον κόσμο, αλλά σίγουρα κάνω τις δικές μου σκέψεις. Γιατί έτσι.
Έχω ανάγκη να γράφω. Ανάγκη κάπου να μιλάω. Τελικά δε μου φτάνει ποτέ το να μιλάω. Δεν τελειώνει ποτέ. Συνεχώς θα έχω κάτι να πω. Μα έχω ανάγκη να μου απαντούν κιόλας. Άραγε να θέλω διάλογο; Ή είμαι απο τους εγωιστές ανθρώπους που ξέρουν μονάχα να φορτώνονται στους άλλους;
Ψάχνομαι και ψάχνομαι συνεχώς. Και θα ψάχνομαι... Διότι μέσα απο αυτό εγώ ζω. Δεν επιβιώνω απλώς, μα ζω. Αναπνέω...