Τελικά κοιμήθηκα!

   Έχασα ένα, ας πούμε , μάθημα στη σχολή, αλλά νομίζω οτι κατάφερα να ξεκουράσω λίγο τους πονεμένους μύες μου. Κι ευτυχώς, δηλαδή, γιατί δε γίνεται να είμαι πιασμένη συνεχώς.  Επίσης, απουσίασα απο την σημερινή προπόνηση γιατί επιτέλους ασχολήθηκα με μία απο τις 5 εργασίες που έχω να κάνω. Όχι πως την τελείωσα, αλλά μια βασική αρχή -και ίσως μέση- την έφτιαξα. Έπειτα, βρέθηκα με δύο φίλους που συμπαθώ κι εκτιμώ αρκετά. Για διαφορετικό λόγο τον καθένα. Κι ίσως να τους ζηλεύω και λιγάκι. Πάλι για διαφορετικό λόγο τον καθένα.

   Βεβαίως, κι απόψε είδα ένα κουλό όνειρο, όμως ήταν μόνο ένα! Το γεγονός ότι βλέπω πράγματα, τα οποία δε θα συνέβαιναν ποτέ στην πραγματικότητα, τι μπορεί να δείχνει άραγε; Μήπως το οτι δε μου αρέσει η τωρινή πραγματικότητα ή ο εαυτός μου;!? Μήπως τα δημιουργεί η φαντασία μου όλα αυτά, αντί για το υποσυνείδητό και το ασυνείδητο μου; Θα έπρεπε να το ψάξω κάπως; Κι αν ναι, πώς; Θα μπορούσα, βέβαια , να το αναλύω και υπερβολικά το θέμα, όπως κάνω πάντα. Αλλά είναι που μου αρέσει πολύ να ασχολούμαι με κάτι. Εύκολο. Κι αυτό είναι.

Καλημέρα!

Θέλω ύπνο. ή απλώς να μειώσω οριστικά το ποσό των ωρών που χρειάζομαι ύπνο. Δεν είναι δυνατόν να θέλω 9-10 ώρες για να ξεκουράζομαι... :(
Κι όλο κάτι με ξυπνάει , όλο κάτι με ενοχλεί.

Το βράδυ για παράδειγμα με τριγύριζε ενα κουνούπι. Κοντεύουν Χριστούγεννα αλλά δεν έχουν ψοφήσει ακόμα! Μάλιστα, είχα τσίμπημα πάνω στο βλέφαρο . Κι όμως, κι όμως!

Θα ήθελα να αναφερθώ λίγο στη μουσική.
Τι μουσική ακούω;

Συγκεκριμένα πλέον μπαίνω στο "ραδιόφωνο του τόνου -του ψαριού" κι ακούω lounge & downtempo. Αλλά όταν πάω έξω; Τι προτιμώ; Ήσυχες καφετέριες! Ναι, ακριβώς αυτό προτιμώ! Οι live συναυλίες δεν είναι το φόρτε μου, γιατί δεν έχω τι να κάνω με τα χέρια μου! LOL.
Αν δεν πίνω, τι κάνω;Μήπως να αρχίσω το κάπνισμα; [what!?]

Και ξέρεις, φαίνεται μεγάλο το "πρόβλημα" αυτο όταν σε παρέα με ρωτούν τι ακούω . Θα ακουστώ ξενέρωτη αν πω οτι ακούω χαλαρή μουσική; Μήπως πρέπει να αρχίσω να ψάχνω αρτίστες ; Ρε, τα βαριέμαι αυτά. Πρέπει να έχω εξειδίκευση δηλαδή;

Παρατήρησα, επίσης, ότι δε μου αρέσουν και πάρα πολύ οι ταινίες. Θα δω, πως δε θα δω, αλλά όταν ήταν το φεστιβάλ κινηματογράφου, εγώ γραμμένο το είχα -νοητά στο νου μου για να πάω- αλλά το ξέχασα!Αφού δεν καίγομαι!
Κι όμως, αν τύχει να έχω δει κάποια απο αυτές που θα συζητά η παρέα, τότε απο γνώμη, εκεί να δεις! Έχω σίγουρα! Μπορεί να με απασχολεί πολύ καιρό, μάλιστα, μια ταινία που θα μου προξενήσει κάποια εντύπωση.

Να αλλάξω θέμα, τώρα.

Κοιτάζω τα στατιστικά του ιστολογίου και βλέπω πολλές επισκέψεις ιδίως σε περιόδους που δεν γράφω. Αλλά δεν έχω σχόλια! Όχι οτι καίγομαι, απλώς αυτά τα δύο δε συνάδουν μεταξύ τους! Μπαίνετε, βλέπετε και φεύγετε; Τόσο ενημερωτική είμαι πια;! Ή μήπως δεν μετράει καλά τις επισκέψεις; Το ίδιο θέμα έχω και στο facebook και γενικά οπουδήποτε λέω τη γνώμη μου. Εγώ τη λέω, την ακούν αλλά κανείς δε λέει τίποτα. Γράφω στο προφίλ μου, γελάνε, αλλά τίποτα, ως εκεί. Ξέρετε, νιώθω να με αγνοούν έτσι.
Ακόμα κι αν θέλω να ξεκινήσω μια "επανάσταση", να πω κάτι ηχηρό, απλά το πολύ πολύ να μαζέψω κανένα "like". Αλλά ως εκεί. Τι γίνεται πια; Τι κάνω λάθος;;

What is going on ? At last!

Ρε παιδί μου, άμα κάτι στραβώνει, είναι λες και γαμιέται το σύμπαν με σκοπό απλώς και μόνο να σου τη σπάσει. Και να θέλω να νευριάσω ας πούμε, δε μπορώ γιατί συμβαίνουν κάτι τόσο ηλίθια πράγματα που λέω "δε μπορεί, στημένα είναι όλα".

Φαντάζεστε να είμαστε playmobil στα χέρια ενός μεγαλύτερου όντος; Κάτι όχι σαν Θεός, αλλά απλά αόρατο στα μάτια μας, και μεγαλύτερο για να μπορεί να μας κουνάει. Νιώθω σαν barbie που με έπιασαν με σκοπό να με εξευτελίσουν πλήρως ώρες-ώρες. Να δοκιμάσουν τις αντοχές μου, να δουν "σε πόση πίεση θα σπάσει το χέρι ή το πόδι;".

Τέλος πάντων, δεν είναι η κατάσταση τόσο τραγική, ή επιλέγω πλέον να μην τη βλέπω τόσο τραγική, γιατί ειλικρινά απορώ με αυτά που μου συμβαίνουν και λέω ότι παρακάτω δεν πάει. Ε ναι, ώρες - ώρες είναι τόοοοσο στημένα που λες, δε μπορεί απο κάπου θα βγει η κάμερα και θα μου πουν οτι είναι πλάκα όλο τούτο.

Έλα που δεν είναι όμως!!

Αν για σας η εβδομάδα έχει 7 μέρες, για μένα έχει 6 γιατί μια απο όλες θα ΓΑΜΙΕΤΑΙ ανάποδα. Α, βασικά με συγχωρείται, συνήθως γαμιέται η μισή. Είτε το πρωί είτε το βράδυ.

Γαμιέσαι ρε, έχω να πω!

Κι όχι, δε γράφω νευριασμένα.
Πιο πολύ αγχωμένα γράφω, γιατί πνίγομαι στο άγχος μου τις τελευταίες ώρες (ναι, ώρες).

Θυμήθηκα κι εγώ δεν ξέρω τι και βρήκα λοιπόν λόγο να γίνω τούρμπο. Εργασίες θες; Την αδικία του κόσμου θες; Το πρόστιμο που μου έγραψαν , ελαφρώς άδικα, στον Οασθ θες; Ε, ναι , όλα αυτά.


Πάλι θα φύγει χρόνος απο τη ζωή μου και δεν θα το πάρω χαμπάρι. Θα περάσουν και τα φετινά Χριστούγεννα όπως και τα περσινά και τα προ-πέρσινα και δεν θα έχω κάνει και τίποτα σπουδαίο.

Βέβαια, και χρυσό μετάλλιο να έπαιρνα σε κάτι, πάλι θα έλεγα οτι δεν έχω κάνει κάτι σπουδαίο γιατί είμαι και μετριόφρων. Τρομάρα μου!

Να σας πω... Μου έχουν κολλήσει κάτι φράσεις τον τελευταίο καιρό. Καμια συμβουλή για το πως να τις ξεκολλήσω ξέρετε; 

Ανανεωμένη και ξεκούραστη, γράφω για όνειρα.

    Έλα ρε, πρωτότυπο! 

    Κι όμως, έχει μερικές μέρες που η προπόνηση και κάποιες μικρές -τόσες δα- αλλαγές, με βοήθησαν πολύ να συνέλθω. Κι όπως το είχα πει, πέρασε μόνο του.  Ίσως με προπόνηση, ίσως να είναι οι ορμόνες, ίσως δεν ξέρω τι μου γίνεται, πάντως κάτι τέτοιο, είμαι αρκετά καλά! Δεν χοροπηδάω κιόλας, γιατί μου τη δίνει ο καιρός, αλλά πραγματικά φαίνεται η αλλαγή.
   Θα ήθελα να σημειώσω τις επιδράσεις που έχουν πάνω μας τα όνειρα. Γι αυτό μπήκα.
Κι όταν λέω πάνω "μας", εννοώ σε μας που τα θυμόμαστε όταν ξυπνάμε ή που τα βιώνουμε έντονα. Εγώ, μάλιστα τα βλέπω φουλ στα χρώματα και θυμάμαι τραγικές λεπτομέρειες . Τόσες πολλές που αν αρχίσω να διηγούμαι, άνετα γίνονται σήριαλ. Και προπάντων, μου απομένουν συναισθήματα. Τόσο έντονα, που με επηρεάζουν ίσως και για όλη τη μέρα. Μπορεί να το σκέφτομαι πολύ, ή και να προσπαθώ να βγάλω άκρη πως κάτι σημαίνει ή ακόμα και το λόγο που το είδα. Γιατί πραγματικά κάποια δεν καταλαβαίνω το λόγο που τα βλέπω. Βέβαια, ίσως αυτή να είναι και η μαγεία των ονείρων.
   Είχα διαβάσει κάπου στο διαδίκτυο μια άποψη που έλεγε πως τα όνειρα θα μπορούσαν να είναι μια δεύτερη πραγματικότητα. Μία παράλληλη ζωή. Βασικά αυτός που το γραψε, απλά αναρωτιόταν τι θα γινόταν, αν... Από τότε που το διάβασα, αναρωτιέμαι κι εγώ. Και μάλιστα, ενίοτε που βλέπω περίεργα όνειρα, χαίρομαι μάλιστα. Γιατί σε αυτά, είμαι εγώ η πρωταγωνίστρια ή γίνονται πράγματα με τα οποία χαίρομαι ή απλώς παιδεύω το μυαλό μου. Κι αυτό το τελευταίο πόσο μ' αρέσει!! Μου αρέσει να χάνομαι στις σκέψεις μου προσπαθώντας σαν άμαθη Sherlock Holms να βγάλω συμπεράσματα από μικρές υποψίες. Από την άλλη, αρκετές φορές όπως είναι λογικό μένω με τα ερωτήματα, που συνήθως είναι τα "γιατί;" που δε μου βγάζουν άκρη.

   Και μιας και το έχω αναφέρει πρόσφατα: ίσως στο τελευταίο να φταίει το ζώδιό μου! :)

Θα χαρώ να μοιραστείτε μαζί μου κάποια εμπειρία σας σχετικά με όνειρα!