Γιατί πρέπει η ζωή να είναι τόσο σύνθετη; Ναι, ξέρω, απο τη μία αυτό είναι που την κάνει ενδιαφέρουσα, αλλά απο την άλλη ενίοτε τα επίπεδα είναι τόσο δύσκολα...
Πάλι θέλω να εξαφανιστώ. Δε θέλω να μιλήσω σε κανέναν, αλλά είναι αδύνατο. Είμαι στη δουλειά.
"Δουλειά". @@ρια.
Τα πράγματα δείχνουν φανερά ότι δε θα υπάρξει θέση για μένα εδώ πέρα. Κι οι αμφιβολίες μου χτύπησαν την πόρτα. "Τι κάνω εγώ εδώ;". Ξέρω, κοροϊδεύω τον εαυτό μου. Επεκτείνω για λίγο τη φούσκα μέσα στην οποία θα ήθελα να ζω. Μια τρίμηνη παράταση.
Προσπαθώ να βρω μια άκρη, τι έχει νόημα και τι όχι. Ξέρεις, δεν είναι οτι το βάζω κάτω, απλά όταν τα πράγματα είναι τόσο φανερά, δε μπορώ να εθελοτυφλώ άλλο.
Κάποιοι θα χαρούν που θα επιστρέψω, κάποιοι θα ενοχληθούν που θα φύγω, αλλά εγώ στην τελική τι θέλω;
Να μου πάει μια φορά κάτι σούπερ.
Και την παραπάνω φράση μερικοί ίσως να την παρεξηγήσουν.
Πήρε το αφτί μου, αρκετούς μήνες νωρίτερα, απο κάποιο μεγαλύτερο και μυαλωμένο άτομο οτι "θα γίνω καριερίστρια".
Νιώθω ανίκανη να πάρω τη ζωή μου στα χέρια και σε αυτή τη φράση θα μου πει κανείς "η κωλοκατάσταση είναι ίδια για όλους". Αλλά ξέρετε κάτι; Δε με νοιάζει και τόσο. Εγώ τι κάνω μέσα σε όλο αυτο... τι;
Και πέφτουν όλοι απο πάνω μου να μου πουν τις γνώμες τους.
Τι ήταν αυτό που με έκανε να πιστέψω οτι είμαι καλύτερη απο κάποιους άλλους; Δεν είμαι. Είμαι κι εγώ άλλη μία απο τη μάζα. Για κάποιους είμαι μοναδική... αλλά αυτοί είναι οι λίγοι του κύκλου μου.
Είχε δίκιο εκείνη η κυρία. Ενίοτε μάλλον κοιτάζω τον κόσμο αφ' υψηλού. Είναι το στοιχείο που με κάνει να νιώθω καλά & ασφαλής, μα με κάνει να είμαι εκτός τόπου και χρόνου πιθανότατα.
Ας τα άφηνα όλα πίσω για λίγο...να κυλήσουν μόνα τους σαν νερό...
Πάλι θέλω να εξαφανιστώ. Δε θέλω να μιλήσω σε κανέναν, αλλά είναι αδύνατο. Είμαι στη δουλειά.
"Δουλειά". @@ρια.
Τα πράγματα δείχνουν φανερά ότι δε θα υπάρξει θέση για μένα εδώ πέρα. Κι οι αμφιβολίες μου χτύπησαν την πόρτα. "Τι κάνω εγώ εδώ;". Ξέρω, κοροϊδεύω τον εαυτό μου. Επεκτείνω για λίγο τη φούσκα μέσα στην οποία θα ήθελα να ζω. Μια τρίμηνη παράταση.
Προσπαθώ να βρω μια άκρη, τι έχει νόημα και τι όχι. Ξέρεις, δεν είναι οτι το βάζω κάτω, απλά όταν τα πράγματα είναι τόσο φανερά, δε μπορώ να εθελοτυφλώ άλλο.
Κάποιοι θα χαρούν που θα επιστρέψω, κάποιοι θα ενοχληθούν που θα φύγω, αλλά εγώ στην τελική τι θέλω;
Να μου πάει μια φορά κάτι σούπερ.
Και την παραπάνω φράση μερικοί ίσως να την παρεξηγήσουν.
Πήρε το αφτί μου, αρκετούς μήνες νωρίτερα, απο κάποιο μεγαλύτερο και μυαλωμένο άτομο οτι "θα γίνω καριερίστρια".
Νιώθω ανίκανη να πάρω τη ζωή μου στα χέρια και σε αυτή τη φράση θα μου πει κανείς "η κωλοκατάσταση είναι ίδια για όλους". Αλλά ξέρετε κάτι; Δε με νοιάζει και τόσο. Εγώ τι κάνω μέσα σε όλο αυτο... τι;
Και πέφτουν όλοι απο πάνω μου να μου πουν τις γνώμες τους.
Τι ήταν αυτό που με έκανε να πιστέψω οτι είμαι καλύτερη απο κάποιους άλλους; Δεν είμαι. Είμαι κι εγώ άλλη μία απο τη μάζα. Για κάποιους είμαι μοναδική... αλλά αυτοί είναι οι λίγοι του κύκλου μου.
Είχε δίκιο εκείνη η κυρία. Ενίοτε μάλλον κοιτάζω τον κόσμο αφ' υψηλού. Είναι το στοιχείο που με κάνει να νιώθω καλά & ασφαλής, μα με κάνει να είμαι εκτός τόπου και χρόνου πιθανότατα.
Ας τα άφηνα όλα πίσω για λίγο...να κυλήσουν μόνα τους σαν νερό...