Τοξικότητες

Βγάλτε απο τη ζωή σας όλους τους τοξικούς ανθρώπους εαν θέλετε να προχωρήσετε σε κάτι καλύτερο. Δεν υπάρχει λόγος να αναλωνόμαστε σε ανθρώπους που δεν εκπέμπουν και δε λαμβάνουν σήματα στο ίδιο μήκος κύματος. Κι αυτοί μπορεί να είναι οποιοιδήποτε σε προσωπική σχέση: ερωτικοί σύντροφοι, φίλοι, συγγενείς...

Δεν είμαστε εδώ για να χαραμίζουμε φαιά ουσία σε ανωριμότητες, βλακείες και νωθρότητες.

Τι θα πει, σε μια σχέση "δίνω δεύτερη ευκαιρία";

Εξαρτάται πάντα το τι έχει συμβεί, αν όμως η κατάσταση είναι ιδιαιτέρως περίπλοκη, τότε δε βλέπω το λόγο να ειπωθούν λόγια.


Έτσι κι αλλιώς, στην ελληνική λέμε "αστο να πάει στο διάλο..." , ε, κάτι τέτοιο εν ολίγης.

Seeking...

Chopin- Nocturne no 20


The authors are very weird creatures.

They write about pain as if it doesn't exist, when they have met it personally. They can tell you how death looks like, because they have looked in his eyes.

They write about loneliness, because not only it exists inside them, but they also nurture it...

They love their solitude, like ghosts love the night... like priests have their churches and temples... like fish live only in the water...like critics love the theater and like rings need the fingers to exist...


I am such an author. I can talk to you about the endless nights or even the very long days, when I am seeking the darkness...

Love dances passionately with death sometimes.
Romeo's story is well-known anyways...


How many poets have tried to capture the beauty of the known and the unknown?

I wish I will be great one day, like them.

And this way, I might manage to hold a tobacco pipe in my own unique style.
I might succeed to dance in my own rhythm.

So, this way, I might also discover happiness...

Ernesto Cortazar- Beethoven's silence

Η νύχτα είναι μοιραία - ποτέ δε μιλήσαμε

[Σας προτρέπω να βάλετε το τραγούδι να παίζει καθώς διαβάζετε το επεισόδιο αυτό]

  Αρχικά, κανείς απο τους δύο δεν κοιτάζει τον άλλο. Προσποιούνται πως κοιτούν την οθόνη των στίχων, παρ' όλο που και οι δύο τους γνωρίζουν καλά απ'έξω. Ξεκινά ο Αλκιβιάδης ως Γονίδης να τραγουδά " Αν είχες τη δύναμη, στα μάτια να με δεις και ότι ένιωθες, σε μένα να το πεις", μα όπως συνεχίζει γυρίζει το βλέμμα του πάνω της καθως τραγουδά "έτσι άδικα δε θα τελειώναμε εμείς". Η Άννα το παρατηρεί αυτό και με τη σειρά της τραγουδά "Δεν έβλεπες πως μακριά σου δεν μπορούσα", μα τον καρφώνει με το δικό της βλέμμα παρακάτω "πως ήμουν εγώ, που προσπαθούσα". Και τα δίνει όλα στο "και τη ζωή μου πως για σένα καταργούσα...". Στο ρεφρεν δε κοιτάζει κανείς κανέναν, μα συγκεντρώνονται στο κομμάτι. Μόνο προς το τέλος η Άννα τον κοιτά διακριτικά απο περιέργεια.

Ο Αλκιβιάδης χαμένος στις σκέψεις του, μεταβαίνει στη συνέχεια "Αν ήξερες πόσα βράδια είχα πεθάνει
και πόσα όνειρα για σένα είχα κάνει, αυτή η αγάπη τώρα θα χε βρει λιμάνι". Η Άννα μπαίνει στο δικό της μέρος κοιτώντας μία την Σοφία και μία τον Άκη. Δε διασκεδάζει κανείς, δε χαμογελά κανείς. Μόνο κάποια νοήματα γίνονται με τα μάτια της Σοφίας και τελικά το τελευταίο ρεφρεν τραγουδιέται σε στυλ μεγάλων τραγουδιστών που έχουν ζήσει πολλά μαζί. Δηλαδή, κοιτώντας ο ένας στα μάτια του άλλου...


Το κομμάτι τελειώνει και αφήνουν και οι δύο τα μικρόφωνα. Δεν γίνεται κανένα σχόλιο, μόνο η Σοφία προσποιείται την κουρασμένη και ζητά να πληρώσουν.  Ο Αλέξανδρος προθυμοποιείται να πάει την Άννα στο σπίτι, μα εκείνη επιμένει ότι η Λίζα είναι περισσότερο στο δρόμο του. Θέλει να περπατήσει. Ο Αλέξανδρος συμφωνεί απογοητευμένος και έτσι σιγά σιγά η παρέα διαλύεται.
   Καθώς χωρίζουν οι δρόμοι τους και καθένας τραβα προς το όχημα του, την Άννα σταματά κάποιο χερι που της εχει πιάσει το μπράτσο. Γυρίζοντας βλέπει τον Αλκιβιάδη να την κοιτάζει αμίλητος.
- Ξέχασες κατι; Τον ρωτά.
- Εσυ φαίνεται να ξέχασες.
- Ο μπλε αναπτήρας ειναι του Άκη, του λέει κοφτα.
- Δε μιλώ για τον αναπτήρα, νευριάζει αυτός.
   Σιγή.
- Άννα θέλω να μιλήσουμε.
- Φαίνεται πως το κάνουμε ήδη, του λέει πικροχολα.
- Μπορούμε να πάμε κάπου; Τη ρωτά ξεφυσωντας.
- δεν είμαι σίγουρη.
- να σε συνοδεύσω έστω, αποκρίνεται.

   Τι έχει να χασει άλλωστε; Αλλά και τι να εχει να κερδίσει;
   Προχωρούν μαζί. Μα σε όλη τη διαδρομή δε βγαίνει μιλιά, δεν κοιτιουνται και περπατούν σε απόσταση. Είκοσι ατελείωτα λεπτά, είναι κάτω από το σπίτι της.
   Σχεδόν αγνοώντας τον επιδεικτικά, γυρίζει το κλειδί και λίγο πριν εισέλθει, ψελλίζει ένα "ευχαριστώ". Ο Αλκιβιάδης τοτε χωρίς να χάσει χρονο της υπενθυμίζει πως ήθελε να μιλήσουν.

- δεν έβγαλες κουβέντα στην διαδρομή. Πόσο χρόνο θέλεις να μου σπαταλησεις ακομα; Τον ρωτά επιδεικτικά.
- ηθελα να είμαστε κάπου ηρεμα, λέει κατηγορηματικά.
- γιατι, θα παλέψουμε αλλιώς; Τον χλευάζει.
- Άννα γαμω το! Αναφωνεί αγανακτισμένος.
- Φύγε, του ζητά ήρεμα και καθώς διασχίζει το κατώφλι μπαίνει κι εκείνος μαζί της.
- Δε θα φύγω, πεισμωσα, θυμώνει εκείνος.
- μην φωνάζεις, θα ξυπνήσεις τον κόσμο!
- Θα με ακούσεις τότε.
- Σώπα κι έλα πανω, αναγωγε.

   Αγνοώντας την προσβολή, την ακολουθεί στο διαμέρισμα της που τόσες φορές έχει επισκεφτεί στο παρελθόν. Μπαίνοντας και κλείνοντας την πόρτα η Άννα συνεχίζει να τον αγνοεί βγάζοντας τα τακουνια της, ενώ εκείνος στέκεται ακίνητος.
- Δε θα μου πεις να περάσω; Τη ρωτά με απορία.
- Άνθρωπε μου εσύ με ακολούθησες, του λέει καθώς τον πλησιαζει
- Εσύ μου είπες να έρθω πάνω! Αντεπιτίθεται αυτός.
- Μα θα ξεσηκωνες την πολυκατοικία, του επιτίθεται ξανά.

   Βρίσκονται σε πολύ κοντινο τετ α τετ. Τότε εκείνος την αρπάζει και γυρίζοντας τη, την κολλάει στον τοίχο.
Εκείνη αναστατώνεται και προσπαθεί να χαλιναγωγήσει το στιγμιαίο φόβο.

- τι θέλεις; Τον ρωτά συγκροτημένη.

Λαμβάνει την απάντηση της, ακριβώς εκεί...

Inspired by a book I am reading

It makes me sad to know that I am only a substitute in your life because your wife is insufficient. "Insufficient" cannot be used as a mild insult... Who is not insufficient in this life. Everyone lacks a bit of something.

I lack a husband as opposed to you who lacks luck. However, you insist you are lucky. Lucky to find me. You think I am a foolish young lady in her teenage years. That youth brain which tend to digest every bit of a lie you fed it. Since it wanted to grow up...

I know what you are now, thus I selected you. But you, you keep playing with me, my feelings, my existence...
All these because I let you.


I convinced myself you are not my reality. I created a lie which exists only in my mind. There, you belong only to me, but I don't need you. Your appearance in my days means nothing more than trouble and grieve.


This path you selected... be careful...
Because it is full of lies and you can be deceived by demons who want to endeavour your soul.

And then... You burn in hell!


[Fantasy]

Η σειρά των επεισοδίων "η νύχτα είναι μοιραία"

 Αν θέλετε να ξεκινήσετε να διαβάζετε την ιστορία "Η νύχτα είναι μοιραία" σας παραθέτω την σειρά με την οποία να γράφτηκαν. Όλα τα κομμάτια περιλαμβάνουν τον τίτλο, μαζί με έναν υπότιτλο. Απο το 2ο μέρος και μετά, παραθέτω μόνο τον υπότιτλο.

1. "Η νύχτα είναι μοιραία"

2."Lust in my soul"

3."Need of sex"

4."Mέρος τέταρτο"

5."Τι έχει συμβεί"

6."Οι μέρες μετά"

7."Και μετά;"

8."Τα σπάσαμε πια;"

9."Το χιουμορ είναι το μυστικό"

10."Κεφάλαιο Αλέξανδρος"

11."Κοίτα να δεις συμπτώσεις"

12."Τα γενέθλια της Κάτιας"

13."Παιχνίδια της τύχης"

Το 14ο είναι στα σκαριά εδώ και λίγες ημέρες.


Και καλή σας ανάγνωση!!