Και να είσαι καλά

"Αυτή είναι καριερίστρια".

Είχες δίκιο δάσκαλε.

Γενική ανασκόπιση, ειδικά ανθρώπων.

Λένε οτι στον ύπνο μας βλέπουμε ανθρώπους που έχουμε "πετύχει" στην πραγματικότητα: κομπράρσοι ταινιών, άνθρωποι που προσπερνούμε στο δρόμο, γείτονες που δεν παρατηρούμε.. Γνωστές μορφές, καθώς ο εγκέφαλος δε μπορεί να "φανταστεί" μια μορφή που δεν εχει δει κατα τη διάρκεια του ύπνου (ατεκμηρίωτο γιατί δεν θυμάμαι που το διαβασα μετά απο τόσα χρόνια).

Επίσης λένε οτι βλέπεις άτομα και καταστάσεις που συνέβησαν το τελευταίο εξάμηνο. Α, πα πα. Και πόσες φορές δεν το έχω καταρρίψει αυτό άλλωστε ήδη;

Ε, να που καταρρίφθηκε άλλη μία το περασμένο βράδυ. Κλασική σκηνή με στοιχεία κωμικά! Καλά πάμε, η ασθένειά μας θεραπεύεται και μπράβο! 

Αλλά αυτό που καταλαβαίνω είναι πως δε σταματούμε να βλέπουμε διάφορα άτομα ακόμα και αν δεν είναι παρόντα στη ζωή μας πλέον (έστω κι αν είναι εν ζωή, και καλά να είναι (;) ) . 

 

Τραγουδάκι από το Διονύση Μακρή : Όγδοη νύχτα  (έχει ωραίο στίχο).

Μι άλλη παρατήρηση που θέλω να βάλω στο ηλεκτρονικό χαρτί είναι πως, εγώ τουλάχιστον, δε μπορώ να ξεχάσω - με την έννοια της διαγραφής της μνήμης- άτομα που έχω γνωρίσει. Συν των τρελών καταστάσεων.

Δεν έχω βρεθεί ποτέ με κάποιον που θα με ρωτήσει "με θυμάσαι;" και θα είμαι αρνητική. Αν συμβεί αυτό, θα αρρωστήσω να μάθω απο που τον ξέρω. Ε, τι να κάνουμε τώρα...

Και μιας και οτι θυμάμαι χαίρομαι, θυμήθηκα που όταν μετακομίσαμε στο σπίτι μας στη Θέρμη, κάπου τον πρώτο χρόνο, κάποιος π@π@ρ@ς με έπαιρνε με απόκρυψη για πολύ καιρό και έπαιζε μουσική. Τα κλασικά εγώ "ναι, ναι" και "ποιος είναι;" και μετά το κενό. Μπιπ, μπιπ...

Αλλά να, τώρα όλα αυτά είναι παρελθόν, γιατί μεγαλώνεις, δουλεύεις, αλλάζεις αριθμό- όχι πολύ σημαντικό (sic), μετακομίζεις και βρίσκεσαι σ΄ένα ξενέρωτο εξωτερικό που το μόνο φλέρτινγκ που ξέρουν είναι να τσιμπάνε γκόμενες απο το φεισμπουκ και το τίντερ. Σιχτιρ.

Αντε βρε, εις στον επόμενο π@π@ρ@ τώρα!