Τα καλύτερα γενέθλια

Τα χρωστάω σε σένα, Χ. Κι ας μην ξέρω ποτέ τι έχεις στο κεφάλι σου. Είχες εκείνη τη μία και μοναδική έκπληξη στο θέατρο.

χριστέ μου πόσο ντράπηκα.

Μα και πόσο υπέροχο ήταν! Μια ολόκληρη τούρτα για μας τους δυο. Και πάντα να με πέρνεις απο το χέρι, να μου απαλύνεις τους πόνους.

Με άκουγες, κι ας μην το ήξερα. Σε όλες τις βόλτες με το αμάξι, ή χωρίς.
Τότε που μου έμαθες να παίζω τάβλι στην Κρήνη. Τότε που βλέπαμε τα αεροπλάνα και μου έλεγες για το εράσμους σου.

Τα θυμάμαι Χ, όλα.


Όλα...

Mentally unavailable

and emotionally absent.

Fucking demons.

some days...

...are just bad.

Τα χειρότερα!

Ρε, τι τραγουδάρες έχει αυτός ο δίσκος, οεο;

Καμιά φορά

   Καμιά φορά έχω κατάθλιψη κι οι μέρες είναι θλιβερά άδειες.
Άλλες πάλι, στρεσογόνες, θανατικές.
   Κάποιες φορές γεμάτες μέ λάθη. Λάθος ανθρώπους, λάθος στιγμές, λάθος σκέψεις.
Άλλες πάλι, απλώς υπάρχω.
   Κάπου κάπου πεθαίνω μέσα μου, μεταφορικά.
Άλλες πάλι, το επιδιώκω στ'αλήθεια.


   Και κάποιες φορές, απλώς επιβιώνω.
Για το αύριο, ή για το τώρα.


   Πονάω, αλλά δεν τολμώ να το πω.
Μήπως μ' ακούς; Είσαι εκει;
   Η ζωή ειναι πολυσύνθετη, μην την αφήσεις να χαθεί.
Βγάλε τις σκέψεις σε χαρτί ή ρίξε σε τσουβάλι και κάψε το.
   Άκουσέ με, θα μετανιώσεις.
Ό,τι κι αν γίνει, μια μικρή στιγμή στη ζωή σου, θα μετανιώσεις.
   Ε, και;
Άστο, παράτα το κι άλλαξέ το.

   Εγώ φεύγω, εσύ έρχεσαι;




αφιερωμένο σε μια ψυχή που με διαβάζει

Τραγουδάκι συνοδεία: Άννα Βίσση - Δηλαδή

Άννα Βίσση- Μετά απο σένα εσύ

   Τι τρελή κομματάρα έχει βγάλει αυτό το ταλαντούχο πλάσμα; Είναι μακράν η πιο αγαπημένη μου καλλιτέχνιδα.

   Μετά απο χρόνια βαρεμάρας με τα ίδια μπιτάκια τύπου "Αργυρός", "η πιο ωραία στην Ελλάδα" (ούτε το όνομα του δε θυμάμαι) και όλα αυτά τα τραγούδια του "πουρεδιασμένου ελληνικού-με-ξένου στοιχείου", επιτέλους ακούω κάτι που σχεδόν με συγκινεί. Εντάξει,δεν είναι επιτυχία τύπου "εκατομμύρια" αλλά ρε αδερφέ, κάτι που μ'άρεσε.

   Αυτό. Γιατί έχει σημασία για ένα πλάσμα που έχει βαρεθεί τα ίδια και τα ίδια.

   Είμαι εγώ, εδώ, όπως ήμουν. Κι αυτό μετράει.
Μέρες πάνω, μέρες κάτω. Σήμερα είμαι πάνω, ενώ χθες στα τάρταρα. Αλλά, έτσι εστίν... ζωή.





ΥΓ. Σε θυμάμαι. Και φορές που δε θέλω. Συνήθως τότε βασικά. Κι άλλη μία φορά, να πας να γαμηθείς.

Τι να την κάνω την αγάπη σου

Αν βάζεις άλλη στο κρεβάτι σου.


Η ζωή μου όλη, ένας στίχος.

The trippy trip

   3 guy friends, new in college. Me trying to entertain their company... To be accepted. Am I? Oh, I am. I ask questions, they respond, they make fun. We play volleyball, speak about classes, girlfriends and the student revolution. That's us.
   It's sunny, we at in the sea, summer is here. Is that a break? No, that's the start of the period. New people in the area, new opportunities. Excitement.
   Memories, feelings... All those things that will never return.

   Back to present, I wake up. It s dull outside, cold. It's winter and there's snow everywhere. I am in Moscow. Who am I ? I am a blacksmith, my horse's dead. My wife brings me hot tea and a morning sweet. I close my eyes, while I taste it and when I open them I am in Rome.
   A little girl, playing with her friends. Mommy is somewhere there, watching. For a second, she turns to greet a friend and a man is approaching me, eating an ice cream. He smiles to me, I look and examine him. I decide to smile back. Now back to business. Mommy takes a step to hug her friend and I feel a hand grabbing me. I am being taken away, put in a car with a stranger and leave my mom behind. I m scared. I close my eyes shut and when i open them I am in a cell. I am a prisoner!
   The age is 1420 and I appear to speak Italian. I am an assassin trying to execute a high class politician. I was captured and tortured. The door of the cell opens and I see a familiar face. Machiavelli? He motions me not to speak. I escape with his help. But to leave the prison we need to fall in the water. We do and when I come to surface, I am in Spain as a Lady.

   Knights attack my palace. I naturally freak out and want to flee. What have I done, where am I heading? I embark a ship and the next thing I know, I am Columbus. I reach America.
   While I am getting off the ship, I am just a normal sailor who goes to explore the land. I am captured by the natives and...

   A sharp object penetrates my skin. I see my soul leaving my body and as I fly to the sky, my trip has come to an end.


Till next time my friend.

Η νύχτα είναι μοιραία - εγώ προχώρησα. Εσύ; (μέρος 18ο)

   Το πιάνο μπαρ είναι υπέροχο, το κρασί ευκολόπιοτο και η παρέα παραπάνω από ευχάριστη. Τι άλλο να θέλει η Άννα για να περάσει ένα μαγικό βράδυ; Α ναι... Κάτι της λείπει. Το σεξ!
   Κι ενώ έχουν φτάσει κάτω από το σπίτι της με σκοπό απλώς να τερματίσουν τη νύχτα, φαίνεται τα χείλη τους να μη μπορούν να ξεκολλήσουν.
- γιατί δεν το αφήνεις να με ανεβάσεις πάνω; του λέει και βλεφαρίζοντας χαριτωμένα προσθέτει : φοβάμαι μόνη!
   Ξαναμένος καθώς είναι, πιάνει το υπονοούμενο και την συνοδεύει πάνω.
- να σου προσφέρω ένα ακόμα ποτήρι κρασί;
- είσαι σίγουρη ότι δε θέλεις να κοιμηθείς; Ρωτά πολύ ευγενικά εκείνος.
- όχι, η νύχτα έχει ακόμα πολλά να προσφέρει, του λέει καθώς τον χαϊδεύει με το πόδι.
- να σου πω την αλήθεια, θα ήθελα να πιω κάτι άλλο.
- ότι θέλεις.
- εσένα! Λέει και την κολλάει πάνω του.

   Τα ρούχα έχουν βγεί και το κρεβάτι δονείται από τις ωθήσεις του Αλέξανδρου, ενώ οι τοίχοι περικλείουν τους αναστεναγμούς της Άννας. Οι στάσεις αλλάζουν ενώ το πάθος κορυφώνεται. Μια, δυο, τρεις και οι μύες στους γλουτούς της συσφίγγουν  και τυλίγεται γύρω από το ανδρικό του μόριο, καθώς τα υγρά της κυλούν αβίαστα...
  Ακολουθεί τσιγάρο και ύπνος. Το πρωί έρχεται  κι ως φυσικό επακόλουθο ο Αλέξανδρος έχει αποκοιμηθεί δίπλα της. Εκείνη σηκώνεται και φρεσκάρεται. Φτιάχνει καφέ και περνάει λίγο χρόνο δίπλα στο παράθυρο. Ο Αλέξανδρος ξυπνά και καθώς κοιτάζει γύρω του χαμογελά αμυδρά. Οι μνήμες επανέρχονται σαν ξεχασμένο γραμμόφωνο που παίζει στο βάθος.
- καλή σου μέρα, του χαμογελά. Να ετοιμάσω καφέ ώσπου να πάρεις το χρόνο σου;
- ναι, ένα φραπέ σκέτο τον έπινα, αποκρίνεται. Τι σχέδια για σήμερα; Τη ρωτά και κατευθύνεται στο μπάνιο.

 Χτυπάει  το φραπέ και σκέφτεται  για λίγο.
- ψώνια οσονούπω.

 Τελικά θα πιουν μαζί καφέ στα γρήγορα. Μόνο που καθώς ο Αλέξανδρος εξέρχεται της οικοδομής, ο Αλκιβιάδης τυχαίνει να πέσει πάνω του σχεδόν.

- ωπ, Αλκιβιάδη, καλά είσαι; Που πας; Τον ρωτάει με χαρά και του χτυπά τον ώμο.

 Ξαφνιασμένος ο Αλκιβιάδης, ψάχνει να βρει μια δικαιολογία.
- εγώ, περαστικός ήμουνα... Εσύ; Τον ρωτάει καχύποπτα.
- εγώ εδώ με την Άννα, έπινα έναν καφέ. Ξέρεις, μένει εδώ από πάνω.
- α, μάλιστα, δεν το γνώριζα, του αποκρίνεται ψευδώς. Έχω και μια θεία μου που μένει εδώ, τι σύμπτωση!
- πολύ ωραία, να περνάς καλά και τα λέμε, του λέει εύθυμα και χάνεται στη μέρα του.

Κόκκαλο ο Αλκιβιάδης. Αλλαγή σχεδίων και καλεί τον Άκη
- έλα στο γνωστό μέρος σε δέκα λεπτά. Και τσακίσου.
-μα, είμαι με την Κάτια για ψώνια.
- σε δέκα. Δεκαπέντε το πολύ.

Κι εγένετο η συνάντηση.

Ο καιρός περνάει, αλλά...

Σε συνάντησα μια μέρα - Ηλίας Καμπακάκης

Για όλες εκείνες τις δήθεν τυχαίες συναντήσεις...



Μ'αρέσει γιατί ξέρω ότι σε καίει!

for those times

Life is awesome those times when you can say "kiss my ass".

Like now.

KISS MY ASS!