Η γάτα κρύβεται στη ντουλάπα λόγω κρύου, ψάχνει τα πιο ζεστά μέρη, ενώ εγώ ψάχνω κάθε τόσο τις βολικές μου παντόφλες ή μια ζακέτα. Κι όταν θρονιαστώ στον καναπέ, θα πιάσω και μια κουβερτούλα. Δεν είμαστε για καλοριφέρ ακόμα, αφού τα πάντα γύρω έχουν ακριβύνει.
Ένα από τα χαλιά έχει πάρει την προσωρινή του θέση στη μέση της σαλοκουζίνας, υπενθυμίζοντας έτσι ότι το καθάρισμα δεν θα είναι ξανά εύκολη υπόθεση για τους προσεχείς μήνες. Ιδιαιτέρως όταν βγουν στην επιφάνεια και τα υπόλοιπα κιλίμια.
Ανησυχίες πολλές κι ο κορονοιος στη γωνία να ανεβάζει τα κρούσματα ταχύρυθμα. Ταξίδια και χαρές σε παύση για λίγο. Έτσι μου λέω. Για λίγο...
Η δουλειά παραμένει δουλειά, με τα πάνω της και τα κάτω της αλλά τώρα τελευταία περισσότερα κάτω διότι "μην χαλαρώνουμε και πολύ". Γκρίνια και αγένεια...
Ο φραπές έχει παραδόσει τη σκυτάλη στον εσπρέσσο, ίσως γιατί είναι πιο γρήγορη ως πρωινή εξάρτηση. Προσπάθειες εναλλαγής με τσάι; Πολλές και συνεχείς.
Αλλαγές στη ρουτίνα συνέβησαν που όμως δε θα παραμείνουν καθώς το περπάτημα στη βροχή είναι ένα σπορ που όχι μόνο αποφεύγω αλλά και σιχαίνομαι. Χαλάει το μαλλί βλέπεις και ο συγχωρεμένος ο αδερφός μου μου είχε μάθει πάντοτε να αφαιρώ από πάνω μου το νερό της βροχής. Παιδί του Τσέρνομπιλ γαρ...
Τα κιλά πάνω μου κάνουν πάρτυ, κάτι που με στεναχωρεί τον περισσότερο καιρό καθώς παρακολουθώ στενά και γραπτώς την πρόοδο εδώ και 5 εβδομάδες. Αλλαγές στη διατροφή επίσης, καθώς ο διαβήτης καραδοκεί αλλά νομίζω δε θα προλάβει να εμφανιστεί γιατί θα έχω πεθάνει από στενοχώρια. Ο καθρέφτης μου θυμίζει κάποια που ήμουν και κάποια που ήθελα να γίνω αλλά δεν είχα ποτέ στα σχέδια μου να γίνω ένα γουρουνάκι στεκόμενο σε δύο πόδια.
Και η ζωή δεν είναι άδικη, καθώς τα πάντα κάρμα είναι κι εγώ υπήρξα από τις "τυχερές" που έτρωγα και δεν έβαζα (αλλά και με περιόδους φοιτητικές που ξεχνούσα να φάω).
Τώρα εδώ στην ξενιτιά, το φαγητό είναι η μόνη παρηγοριά και φίλη που έχω. Κανένα χόμπι, καμία δραστηριότητα και ούτε καν μια όρεξη για καφέ, αφού τα πάντα βρίθουν βρωμιάς και κακογουστιάς (αλλά και κακής ποιότητας καφέ και σέρβις). Και με τον κορονοϊό στη γωνία, δεν είμαστε να παίζουμε. Άλλο η Ελλάδα (και μπράβο της)....
Ευελπιστώ σε ένα καλύτερο αύριο κι έτσι κι εγώ σαν τους πολιτικούς θα κλείσω εδώ με την ελπίδα.
