Αντί να σας απαντήσω έναν- έναν στα σχόλια, κάνω τούτη την ανάρτηση, είναι πιο όμορφο/μαζεμένο/συνετό.
Πρώτα απ' όλα, ευχαριστώ όλους σας για το ενδιαφέρον στην κρίσιμη στιγμή της ζωής μου (δεν είναι τόσο πομπώδες όσο ακούγεται, το εννοώ απο την καρδιά μου).
Στη συνέχεια να σας ενημερώσω οτι ήμουν Χαλκιδική , συγκεκριμένα στη Νικήτη, σε ένα προγραμματισμένο τριήμερο. Δεν έχω τόσο χρήμα για να πω οτι μου τη βίδωσε και σηκώθηκα λόγω νεύρων κι έφυγα. Αν και θα το ήθελα τρομερά πολύ να μπορώ να το κάνω. Όνειρα...
Αλλά για το συγκεκριμένο τριήμερο αγωνίστηκα κι έτρεξα φοβερά. Άξιζε τρομερά πολύ όμως, αποζημιώθηκα στο έπακρο. Όντως γύρισα ανανεωμένη, αναζωογονημένη, ήρεμη και με αντοχές. Τίποτα δε συγκρίνεται με καφέ, ξαπλώστρα, παιχνίδι , θάλασσα, τον έρωτα της ζωής σου (ή το φως των ματιών σου ή το αρκουδίνι σου κλπ κλπ), τον ήχο του κύματος , τη ζέστη του ήλιου (προσοχή στα καψίματα όμως), το άρωμα του αντηλιακού , το κλειστό κινητό, την απουσία διαδικτύου (είμαι εξαρτημένη άσχημα, το παραδέχομαι), την άμμο στα πόδια και την απέεεεεεεεεεεραντη ηρεμία δίχως παιδάκια, μαμάδες, έφηβους , βαβούρα και κλαμπάκια.
Ναι, για πρώτη φορά στη ζωή μου στάθηκα τυχερή και ήταν όλα υπέροχα. Ίσως γιατί το αποζητούσε όλη μου η ύπαρξη, ίσως γιατί αυτή την απόδραση την σχεδίασα προσεκτικά με το άτομο που ήταν μαζί μου, ίσως γιατί ίδρωσα για να το ζήσω, ίσως γιατί το άξιζα επιτέλους ή ίσως γιατί επιτέλους έχω λόγο στη ζωή μου...
Η ζωή μου φίλτατε αναγνώστη δεν έιναι ρόδινη. Έχω σταθεί τρομερά άτυχη. ΑΤΥΧΗ απλά και τίποτα χειρότερο. Ευχαριστώ τον θεό για όσα έχω που δεν είναι λίγα, αλλά απο την άλλη γκρινιάζω ανθρωπίνως για κάποια βασικά πράγματα που δεν έχω. Ναι, είναι ανθρώπινο εντελώς να γκρινιάζω. Θα μου πεις, "ποια είναι αυτά τα βασικά πράγματα που δεν έχεις;". Στην παρούσα φάση δε θα σου πω για να μην κουραζόμαστε και οι δύο. Αφορά σε μεγάλη ανάλυση της ζωής μου και δεν υπάρχει όρεξη για τέτοιο ψυχοπλάκωμα.
Αντιθέτως θα σου πω, όμως , ότι αυτό το ιστολόγιο το δημιούργησα για να επικοινωνώ με τον "έξω κόσμο". Να επικοινωνώ με κάποιον. Να τα βγάζω απο μέσα μου. Διότι όπως έγραψα σε προ- προηγούμενη ανάρτηση οι φίλοι μου "ας πούμε οτι πήγαν κάπου εξωτικά και εκεί που είναι δεν έχει σήμα ούτε ίντερνετ". Εδώ και αρκετό καιρό. Κι αυτό λόγω συγκυριών. Κατάλαβες τώρα ταπεινέ μου αναγνώστη; Βασικά ούτε που σε νοιάζει, αλλά ευτυχώς εγώ έχω την ψευδαίσθηση οτι κάποιος τα διαβάζει κι οτι μπορεί να τύχει να με νιώθει λίγο.
Δε θα μιζεριάσω άλλο, μα θα σου πω οτι επέστρεψα και είμαι εμφανώς πιο ξεκούραστη, πιο γυμνασμένη (θα σου μιλήσω αλλη ώρα για το παιχνιδάκι που με συναρπάζει στο νερό [επι]πλέον!) και έτοιμη να απολαύσω ένα ιδιαίτερο καλοκαίρι (για δικούς μου λόγους).
Και μη βλέπεις που τα γράφω. Έχω ζωή. Λίγη μεν. Αλλά έχω. Το ιστολόγιο τούτο είναι κάτι σαν το ημερολόγιό μου, σαν τον καλό φίλο που θα του τα έλεγα σε καφεδάκι. Γι αυτό γύρισα και τα γράφω εδώ. Αλλά ζωή έχω. Ο φίλος είναι που λείπει στις... μπαχάμες!
Καλή συνέχεια φίλοι μου, σας εύχομαι να ξεκουραστείτε και χαλαρώστε με τα μάτια κλειστά έστω και στο σπίτι. Μα μην αφήσετε στιγμή να πάει χαμένη. Φτιάξτε ένα κοκτέιλ, ένα καφεδάκι και αράξτε... Αυτό μετράει στο καλοκαίρι. Κι όχι οι λεγόμενες "διακοπές". Κάν τε τις εσείς διακοπές. Φιλιά.
Πρώτα απ' όλα, ευχαριστώ όλους σας για το ενδιαφέρον στην κρίσιμη στιγμή της ζωής μου (δεν είναι τόσο πομπώδες όσο ακούγεται, το εννοώ απο την καρδιά μου).
Στη συνέχεια να σας ενημερώσω οτι ήμουν Χαλκιδική , συγκεκριμένα στη Νικήτη, σε ένα προγραμματισμένο τριήμερο. Δεν έχω τόσο χρήμα για να πω οτι μου τη βίδωσε και σηκώθηκα λόγω νεύρων κι έφυγα. Αν και θα το ήθελα τρομερά πολύ να μπορώ να το κάνω. Όνειρα...
Αλλά για το συγκεκριμένο τριήμερο αγωνίστηκα κι έτρεξα φοβερά. Άξιζε τρομερά πολύ όμως, αποζημιώθηκα στο έπακρο. Όντως γύρισα ανανεωμένη, αναζωογονημένη, ήρεμη και με αντοχές. Τίποτα δε συγκρίνεται με καφέ, ξαπλώστρα, παιχνίδι , θάλασσα, τον έρωτα της ζωής σου (ή το φως των ματιών σου ή το αρκουδίνι σου κλπ κλπ), τον ήχο του κύματος , τη ζέστη του ήλιου (προσοχή στα καψίματα όμως), το άρωμα του αντηλιακού , το κλειστό κινητό, την απουσία διαδικτύου (είμαι εξαρτημένη άσχημα, το παραδέχομαι), την άμμο στα πόδια και την απέεεεεεεεεεεραντη ηρεμία δίχως παιδάκια, μαμάδες, έφηβους , βαβούρα και κλαμπάκια.
Ναι, για πρώτη φορά στη ζωή μου στάθηκα τυχερή και ήταν όλα υπέροχα. Ίσως γιατί το αποζητούσε όλη μου η ύπαρξη, ίσως γιατί αυτή την απόδραση την σχεδίασα προσεκτικά με το άτομο που ήταν μαζί μου, ίσως γιατί ίδρωσα για να το ζήσω, ίσως γιατί το άξιζα επιτέλους ή ίσως γιατί επιτέλους έχω λόγο στη ζωή μου...
Η ζωή μου φίλτατε αναγνώστη δεν έιναι ρόδινη. Έχω σταθεί τρομερά άτυχη. ΑΤΥΧΗ απλά και τίποτα χειρότερο. Ευχαριστώ τον θεό για όσα έχω που δεν είναι λίγα, αλλά απο την άλλη γκρινιάζω ανθρωπίνως για κάποια βασικά πράγματα που δεν έχω. Ναι, είναι ανθρώπινο εντελώς να γκρινιάζω. Θα μου πεις, "ποια είναι αυτά τα βασικά πράγματα που δεν έχεις;". Στην παρούσα φάση δε θα σου πω για να μην κουραζόμαστε και οι δύο. Αφορά σε μεγάλη ανάλυση της ζωής μου και δεν υπάρχει όρεξη για τέτοιο ψυχοπλάκωμα.
Αντιθέτως θα σου πω, όμως , ότι αυτό το ιστολόγιο το δημιούργησα για να επικοινωνώ με τον "έξω κόσμο". Να επικοινωνώ με κάποιον. Να τα βγάζω απο μέσα μου. Διότι όπως έγραψα σε προ- προηγούμενη ανάρτηση οι φίλοι μου "ας πούμε οτι πήγαν κάπου εξωτικά και εκεί που είναι δεν έχει σήμα ούτε ίντερνετ". Εδώ και αρκετό καιρό. Κι αυτό λόγω συγκυριών. Κατάλαβες τώρα ταπεινέ μου αναγνώστη; Βασικά ούτε που σε νοιάζει, αλλά ευτυχώς εγώ έχω την ψευδαίσθηση οτι κάποιος τα διαβάζει κι οτι μπορεί να τύχει να με νιώθει λίγο.
Δε θα μιζεριάσω άλλο, μα θα σου πω οτι επέστρεψα και είμαι εμφανώς πιο ξεκούραστη, πιο γυμνασμένη (θα σου μιλήσω αλλη ώρα για το παιχνιδάκι που με συναρπάζει στο νερό [επι]πλέον!) και έτοιμη να απολαύσω ένα ιδιαίτερο καλοκαίρι (για δικούς μου λόγους).
Και μη βλέπεις που τα γράφω. Έχω ζωή. Λίγη μεν. Αλλά έχω. Το ιστολόγιο τούτο είναι κάτι σαν το ημερολόγιό μου, σαν τον καλό φίλο που θα του τα έλεγα σε καφεδάκι. Γι αυτό γύρισα και τα γράφω εδώ. Αλλά ζωή έχω. Ο φίλος είναι που λείπει στις... μπαχάμες!
Καλή συνέχεια φίλοι μου, σας εύχομαι να ξεκουραστείτε και χαλαρώστε με τα μάτια κλειστά έστω και στο σπίτι. Μα μην αφήσετε στιγμή να πάει χαμένη. Φτιάξτε ένα κοκτέιλ, ένα καφεδάκι και αράξτε... Αυτό μετράει στο καλοκαίρι. Κι όχι οι λεγόμενες "διακοπές". Κάν τε τις εσείς διακοπές. Φιλιά.
20 comments:
εισαι γλυκουλα
εγώ βρε;;; αποκλείεται.
μήπως ήθελες να πεις "στριμμένο άντερο" και το κάλυψες;;;
οχι. μεχρι και η ανασφαλεια με την οποια απαντας ειναι πολυ γλυκια.
αν είχα φώτο μου θα έλεγα οτι μου την πέφτεις. αλλα δεν έχω όποτε δεν το λέω :ΡΡΡΡ
μου έφτιαξες τη διάθεση, να σαι καλά!!
εχεις πολλες ανασφαλειες
είμαι με τις ώρες μου. αν είμαι σε καλή ώρα, δεν έχω. αν είμαι σε κακή ώρα, έχω όντως πολλές. πάντως εσένα ήθελα να σε ευχαριστήσω, γιατί είχες κάνει ένα σχόλιο και είχες μιλήσει για "κατάθλιψη". σου απάντησα αυθόρμητα οτι δεν έχω. μετά το σκέφτηκα και... βοηθήθηκα εν πάση περιπτώσει. το να καταλάβεις ένα πρόβλημα είναι η αρχή για να το διορθώσεις. λέω. έτσι είναι.
τωρα τι ωρα ειναι;
είπες οτι έχω ανασφάλειες. άρα είναι ... : http://www.youtube.com/watch?v=PrT9bDw44vQ&feature=fvwrel
χεχε!
http://www.youtube.com/watch?v=OYwGNAzz0-A
afto me ekfrazei pio poly.
arxina na pisteveis sto theo gia na min noiwtheis monh.
φοβερή η προσέγγισή σου. δεν το είχα φιλοσοφίσει έτσι. δυστυχώς όμως ο Θεός δεν απαντάει με λόγια. και είμαι άτομο που θέλω διάλογο. θέλω βλέματα, πάθος, κίνηση... κλπ...
λέω να βάλω τσατ στο μπλογκ. χρήσιμο φαίνεται να είναι.εσυ τι λες;
ακουω το κομμάτι. καλό ! :)
ναι ρε βαλε τσατ. θελω να το ονομασεις ιζνοτσατ.
εμπνευσμενο απο μενα.
παντως ο θεος απανταει οταν του μιλας.
απλα ξες οπως οι ανθρωποι σε αγνοουν αμα δε φωναζεις ετσι και ο θεος.
για αυτο πρεπει οτι τον ρωτας να το ρωτας με ενα τονο απαιτητικοτητας σε φαση "ΠΟΤΕ ΘΑ ΒΡΩ ΓΚΟΜΕΝΟ ΡΕ ΜΑΛΑΚΑ;" ετσι. και απανταει.
εν μερη εχεις δικιο, αλλα μην το παρακάνεις κιόλας!!!
μπήκε. τώρα ζήτα και τους αριθμούς του τζόκερ.
Πάντα εδώ!!:)
Χαλαρα όλοι έχουμε τις μαύρες μας!!Περνάν πάντα!!
Εξάλλου χωρίς μαυρίλα δε μπορούμε να διακρίνουμε το φως!!Ζητω το μιζέριασμα!!:Ρ
α, όχι φίλε μου!! δε μ αρεσει το μιζέριασμα!!!! θέλω να βγω απο αυτό :Ο
εμένα μου αρέσει να ακούω τα πάντα και δεν μου φαίνεσαι για γκρινιαροστριμμένη χαχαχαχαχα
@Νάσια
υπάρχουν και αυτοί οι άνθρωποι! βγαίνεις και σε αρσενικό γένος; χεχε :-*
Αγγελάκι μου δεν θα πω ότι "σ'επιασα" πλήρως, γιατί δεν μ'αρέσει να λέω ψέμματα! Θα σου πω όμως ότι μ'αρέσει που είσαι άτομο που θέλεις να μοιράζεσαι τα όσα καλά και κακά σου συμβαίνουν! Το μπλογκ βοηθάει κάποιον όταν έχει διάθεση να επικοινωνήσει, να μοιραστεί! Προσωπικά είμαι εδώ να σ'ακούσω, να σε βοηθήσω αλλά ουδέποτε να σε κρίνω!!! Όλοι έχουμε τα άσχημα στην ζωή μας... με το να τα μοιράζεσαι δεν γίνεσαι ούτε γκρινιάρα, ούτε μίζερη!!!
Φιλιά πολλά πολλά!!!!
Πολύ καλά σου έκανε τότε το ταξίδι.
Έξω πόνο!!!
Φιλάκια από Ισπανία
http://logokrisiaikostuprotueona.blogspot.com.es/
μακάρι να μπορούσα να κάνω κι εγώ ένα ταξιδάκι... έστω και για λίγο!!
Αλλά δεν έχω ούτε λεφτά ούτε άνεση! Έμειναν μαθήματα για την επαναληπτική εξεταστική και παλεύω να τα διαβάσω!
Χαίρομαι που κάποιος όμως κατάφερε να ξεφύγει λίγο και να ηρεμίσει!!
Post a Comment
Your opinion is...?