Μου λείπει εκείνο το χοντρό τετράδιο/organizer που κουβαλούσα μαζί μου και μου έφτιαχνε το πρόγραμμα όλης της εβδομάδας. Εκεί που κατέγραφα ό,τι ζω κι ό,τι ήθελα να ζήσω. Τώρα; Τώρα είναι στην άκρη, μαζί μ' ένα κουβάρι όνειρα...
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
6 comments:
Ο λογος που γραφεις τοσο πολυ ειναι γιατι δεν σου μαθανε να εισαι επιθετικη και να θυσιαζεις.
Δυστυχώς σε όλους μας σχεδόν τα organizer βρίσκονται πλέον στην άκρη...Καλό ξημέρωμα
@Iznogold
αν είχες διαβάσει κάποιο ψυχολογικό βιβλίο θα ήξερες ότι "Ένα άτομο που γνωρίζει τι πραγματικά του συμβαίνει, δεν αισθάνεται την ανάγκη να εκδηλώσει επιθετικότητα"
όσο για το "θυσιάζεις", είσαι πολύ γενικός...
ναι, αλλα δεν είναι κρίμα; είναι πολύ όμορφα....
Δες το θετικά. Καμιά φορά καλό είναι να το βάζουμε στην άκρη. Χωρίς πρόγραμμα η ζωή είναι γεμάτη εκπλήξεις! :)
ε ειχα μια περιοδο, που προσπαθούσα να κανω ενα τοσο μα τοσο γαματο πλάνο που να χωρεσω τα παντα μεσα. ε μου πηρε μια βδομαδα να σπαω το κεφαλι μου προσπαθωντας να χωρεσω τον χαοτικο κοσμο μεσα σε 4 σελιδες. ε το αποτελεσμα ηταν ενα προγραμα που με το που το ξεκινησα ενιωθα απιστευτη κοπωση.
Ε αυτο που καταλαβα ειναι οτι επρεπε να θυσιασω κατι για να μην θυσιασω την υγεια μου. Θυσιασα καποιες φιλιες μου.
Αλλα αμα δεν μπορεις να θυσιασεις καταληγεις να ψαχνεις το τελειο προγραμμα.
Post a Comment
Your opinion is...?