Ψυχανάλυση

Σχεδόν δε σε θυμάμαι πια. 

Έχεις γίνει το φάντασμα που στοιχειώνει όχι μόνο τα όνειρα μου, μα ολόκληρη τη ζωή μου.

Κάποια πράγματα ήταν στη μοίρα μου να πάνε σκατά. Μα μετά σε γνώρισα και νόμισα ότι όλα έστρωσαν. 

Πόσο λάθος έκανα...

Κι ενώ ήξερες την ιστορία μου, δε σκέφτηκες ούτε μια δεύτερη φορά πως να με προσγειώσεις, λίγο πιο μαλακά.

Μου άξιζε ένα τέλος.

Γιατί κάθε ιστορία έχει ένα τέλος. Γιατί αν δεν έχει, τότε τι είναι;

Είναι αλήθεια ότι πονάω. Και δε με νοιάζει αν το μάθεις. Δε μιλάω καν σε εσένα αυτή τη στιγμή. Με τον εαυτό μου τα βάζω κάτω, σαν σε ψυχανάλυση...

Δε μου άξιζε όλο αυτό.

Και για αυτό λέω ότι η τύχη είναι πουτανα. Κι η μοίρα μου λίγο καριόλα.

Βέβαια, έχω το κάρμα για παρηγοριά.

Μα καμία φορά ο πόνος δεν αντέχεται...

Σημείο μηδέν λοιπόν. Και πάμε ξανά από την αρχή...