Ίσως...

"Αλλάζει ο καιρός....ο άνθρωπος ποτέ!"

Ίσως, ίσως αν δεν είχα επενδύσει... Ίσως αν δεν είχα αφεθεί...

Ίσως αν ζύγιζα λίγο καλύτερα. Ίσως...

Τα πράγματα που μας κάνουν το μεγαλύτερο κακό, είναι όλα όσα θέλουμε πιο πολύ. 

Δεν έχουμε μιλήσει πλέον για χρόνια. Δεν ξέρω που είσαι, πως είσαι, πως περνάς και για να είμαι ειλικρινής, δεν είμαι καν σίγουρη αν με ενδιαφέρει. 

Ένα τσιγάρο στο χέρι, βλέπω πως η κάφτρα εξαφανίζει σιγά σιγά την ίδια του την ύπαρξη. Του καίει τα σωθηκά. Και το μόνο που απομένει, είναι μια πικρή γεύση στο στόμα. 

Αυτό ειναι και το πάθος του έρωτα. Ανάβει, σε καίει και μετά δεν υπάρχεις... 

Μεγαλώνω και με πειράζει. 

Δεν είμαι σίγουρη αν με ενοχλεί που είμαι μακριά, καθώς παράλληλα αυτό με κρατά μακριά κι απο αναμνήσεις, υπάρξεις και συναισθήματα. Είμαι ασφαλής εδώ. Ε;

Αυτό που με πειράζει είναι που δεν κατάφερα ποτέ να σε "θάψω" μέσα μου αξιοπρεπώς. Με ποτά, τσιγάρα και μπουζούκια ζωντανά. Ίσως να σου ταίριαζε ένας Στάθης Ξένος, ίσως Οικονομόπουλος, ίσως Γονίδης, Μελάς, Χριστοδουλόπουλος...

Πρέπει να πάψεις πλέον να έρχεσαι όποτε σου καπνίσει. Εμείς οι δύο τελειώσαμε. Θα σου έκανε καλό να βρεις ένα νέο χόμπι, μια ασχολία. Κάτι πέραν του να πίνεις μπύρες...

Ίσως μια διαφορετική εκτόνωση να σου έκανε καλό. Μα αυτό που έχω στο μυαλό μου απαιτεί τη συμφωνία και των δύο και δεν γνωρίζω πόσο ασφαλής θα ήταν μια τέτοια δραστηριότητα.

Πάντως αν τύχει να συναντηθούμε αστρικά, φρόντισε σε παρακαλώ μονάχα να μη με ακουμπήσεις. Ένα άγγιγμα ίσως και να αποδειχθεί μοιραίο...Ίσως...