Έφτιαχνα που λέτε ένα παζλ των 1500 κομματιών ως τώρα. Έλα όμως που κόλλησα κάπου στο περίγραμμα. Έβαλα, βλέπετε, λάθος τα κομμάτια. Φαινομενικά ταίριαζαν, αλλά δεν κούμπωναν. Κι έφτασα στο συμπέρασμα πως το παζλ είναι ελαττωματικό. Σε κάποια σημεία, μου φαινόταν να λείπουν και κομμάτια κι έτσι ζορίστηκα πολύ να προχωρήσω.
Μέχρι που ο κουμπάρος μου ο Νίκος, ήρθε με τον φίλο μας Τέρυ και καταπιάστηκε να λύνει το παζλ. Το πρωί τον βρήκα πάλι εκεί(ω, καμία έκπληξη!). Το πιάσαμε μαζί για λίγο και το προχωρήσαμε μαζί. Αυτός είχε τελειώσει με το κάτω μέρος του παζλ (οπου δείχνει ένα δάσος, βλέπε εικόνα του παζλ στο πλάι).
Και όταν έφυγε καταπιάστηκα με τον ουρανό που είχε απομείνει πάνω απο τα βουνά. Το λιγότερο ποικίλο κομμάτι απο άποψη χρωμάτων όσον αφορά στον ουρανό. Τους ανάγκασα να τους διαβάσω και ένα κείμενο που είχα γράψει όταν ήμουν περί τα 17 έτη:
Το παζλ των ανθρωπίνων σχέσεων
Έχει λάβει μάλιστα διάφορα σχόλια απο κάτω και θεωρώ οτι αξίζει μια γρήγορη ανάγνωση. Υπόσχομαι είναι εύκολο αλλά λίγο "ψαγμένο".
Και, λοιπόν, γράφω σήμερα μια ενημέρωση που με έκανε ο Νίκος άθελά του να σκεφτώ. Καμιά φορά για να συμπληρώσεις ένα παζλ, χρειάζεσαι ένα μικρό σπρώξιμο. Κι αυτό το σπρώξιμο έρχεται απο φίλους, συντρόφους και ανθρώπους γύρω μας. Το παζλ δεν το έφτιαξα μόνη μου. Με βοήθησαν φίλοι μου κι ισως κι ο σύντροφός μου να έβαλε κάποιο κομμάτι. Τα παζλ χρειάζονται βοήθεια, ένα δεύτερο ζευγάρι μάτια, και καλή παρέα για να τελειώσουν. Κι ας μην κρεμαστούν ποτέ.
Δύσκολος ο μοναχικός δρόμος. Καλησπέρες.
0 comments:
Post a Comment
Your opinion is...?