Αναπόφευκτο

Αφήνεις πάντα κάτι κάπου: εντυπώσεις, αναμνήσεις, υποσχέσεις, προσδοκίες, γνωριμίες...
Αναπόφευκτο.


That is life και σιγά τα ωά.

Το επόμενο βήμα που οφείλω να κάνω είναι να σταματήσω να ψάχνω το νόημα στα πάντα.  Κάποια πράγματα απλά γίνονται. Κι ενίοτε κάποια πράγματα τα ευχαριστιέσαι κιολας.

Σημερα πάλευε άγρια το χαμόγελο με τις τάσεις φυγής. Τι κάνω εγώ εδώ；Ποια είμαι；
Είμαι γεμάτη από αυτή την απαίσια ανασφάλεια. Είμαι πια η ίδια η ανασφάλεια.

Φύγε όμως.

Έχω κουραστεί να σου λέω για τα ίδια, δε θέλω να μιλώ συχνά. Καμιά φορά θέλω να το αφήνω να περνάει.
Βαρέθηκα να με μαλώνουν και οι φίλοι 《ξεπέρασε το》, 《άφησέ το》, 《γιατί πάλι；》

ΔΕΝ ΞΕΡΩ!
Δεν είναι εύκολο. Και δε λέω οτι είναι ακατόρθωτο. Μονάχα δύσκολο. Απολογούμαι.


Μόλις πήγα να πω οτι 《είμαι πια καλά εδώ και καιρό》 ήταν η πουτάνα στη γωνία και γέλαγε χαιρέκακα. Αλλά την έβαλα κάτω. Not this time fucker.

Έχω πληγές κι απώλιες, ναι, μα δεν είσαι συ winner.


Δεν έχω κανένα πλάνο, μα θα την παλέψω εκεί έξω. Whatέβα....