Η νύχτα είναι... μοιραία! - The Lust in my soul!

   Βρίσκονται σπίτι της βουτηγμένοι σε ένα ασύστολα παθιασμένο έρωτα. Οι κινήσεις της είναι τόσο θυληκές, μα και τόσο έντονες, σαν να θέλει να καταπιεί το "είναι" του. Όπως η αράχνη πλέκει υπομονετικά τον ιστό λίγη ώρα πριν τυλίξει το θύμα της σε έναν αργό θάνατο, μεγαλοπρεπή. Εκείνος, υπνωτισμένος απο το αλκοόλ, μα και το μεθυστικό άρωμα του κορμιού της, βρίσκεται μέσα της, δίνοντάς της τον καλύτερό του εαυτό. Δεν έχουν ανάγκη οι επιδόσεις του στον έρωτα.
   Την επόμενη μέρα, εκείνη βρίσκεται να πίνει ήδη γαλλικό καφέ στο παράθυρο καθώς εκείνος ανοίγει τα μάτια. "Πού στα κομμάτια βρίσκομαι;", σκέφτεται, όμως το επόμενο δευτερόλεπτο η ματιά του πέφτει πάνω στη φλογερή της σιλουέτα και θυμάται. Του ξεφεύγει ένα "όχι ρε γαμώ το" κι αυτή με ύφος καχύποπτο του απευθύνει την ερώτηση "Τι συμβαίνει; Ξέχασες κάτι σημαντικό;". Χαμογελάει ενοχικά αυτός, μα την πλησιάζει και την αρπάζει για ένα ακόμη παθιασμένο φιλί, σε τέτοιο τόνο, που θα έλεγε κανείς οτι το περίμενε όλη νύχτα. Τον σπρώχνει απαλά και σοβαρά του λέει:
- Μπλεξίματα δε θέλω. Μπορείς να ντυθείς, να πιεις καφέ και να συνεχίσεις οτι έκανες. Δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα με μένα.
- Δε θα ήθελες να το επαναλάβουμε κι απόψε; Σε μια πιο... κατάλληλη έξοδο;
- Ω, μα μου ζητάς να βγούμε, θαρρείς και υπάρχει χρόνος για τέτοια εφηβικά παιχνίδια; τον ρωτά σε παιχνιδιάρικο τόνο μα με σοβαρή απορία.
- Δηλαδή μου αρνείσαι; σοκάρεται με την απόρριψη της.
- Δεν είπα αυτό Αλκιβιάδη.  Απλώς, αντιπροτίνω να περάσεις το βράδυ μετά τις δέκα απο δω και να τα πούμε απευθείας στο κρεβάτι μου.
   Υπνωτισμένος απο την ωμότητά της, δέχεται και απο θύτης γίνεται θύμα.  Γι αυτό και το βράδυ εμφανίζεται ακόμη πιο καλοντυμένος, πιο γοητευτικός και πιο τρυφερός απο την προηγούμενη νύχτα. Της έχει φέρει ένα παλαιωμένο κρασί, ελπίζοντας οτι το γούστο της θα το εκτιμήσει και πως δεν πίνει τελικά μονάχα ουίσκι. Άλλωστε, πόσο λίγο γνωρίζονται; Καθώς της το προσφέρει, εκείνη αναφωνεί με θαυμασμό "Α, χα. Κόκκινο "Ένστικτο" του 2006! Βλέπω εκτός απο τις γυναίκες έχεις και γούστο στα κρασιά... Σπάνιος συνδυασμός. Εύγε!". Ο Αλκιβιάδης αισθάνεται δυο βήματα πιο κοντά της τώρα. Νομίζει οτι θα την έχει σε λίγο του χεριού του.
   Ανοίγει το κρασί, μαζί με ελαφρά συζήτηση για τη τζαζ μουσική που τους συνοδεύει. Το σπίτι της, το βασίλειό της. Τον έχει αποπλανήσει, αλλά εκείνος το αγνοεί και αφήνεται στη σιγουριά του. Αυτή καλοπερνάει. Από κάθε άποψη.  Και η νύχτα αποδεικνύεται μεγάλη.

Αποποίηση: Το όνομα του κρασιού είναι τυχαίο καθώς δεν υπάρχει λόγος να κάνω διαφήμιση (τουλάχιστον όχι δίχως να έχω δοκιμάσει το κρασί και ίσως να έχω πληρωθεί για τη διαφήμιση αυτού!).