Η νύχτα είναι μοιραία - εγώ προχώρησα. Εσύ; (μέρος 18ο)

   Το πιάνο μπαρ είναι υπέροχο, το κρασί ευκολόπιοτο και η παρέα παραπάνω από ευχάριστη. Τι άλλο να θέλει η Άννα για να περάσει ένα μαγικό βράδυ; Α ναι... Κάτι της λείπει. Το σεξ!
   Κι ενώ έχουν φτάσει κάτω από το σπίτι της με σκοπό απλώς να τερματίσουν τη νύχτα, φαίνεται τα χείλη τους να μη μπορούν να ξεκολλήσουν.
- γιατί δεν το αφήνεις να με ανεβάσεις πάνω; του λέει και βλεφαρίζοντας χαριτωμένα προσθέτει : φοβάμαι μόνη!
   Ξαναμένος καθώς είναι, πιάνει το υπονοούμενο και την συνοδεύει πάνω.
- να σου προσφέρω ένα ακόμα ποτήρι κρασί;
- είσαι σίγουρη ότι δε θέλεις να κοιμηθείς; Ρωτά πολύ ευγενικά εκείνος.
- όχι, η νύχτα έχει ακόμα πολλά να προσφέρει, του λέει καθώς τον χαϊδεύει με το πόδι.
- να σου πω την αλήθεια, θα ήθελα να πιω κάτι άλλο.
- ότι θέλεις.
- εσένα! Λέει και την κολλάει πάνω του.

   Τα ρούχα έχουν βγεί και το κρεβάτι δονείται από τις ωθήσεις του Αλέξανδρου, ενώ οι τοίχοι περικλείουν τους αναστεναγμούς της Άννας. Οι στάσεις αλλάζουν ενώ το πάθος κορυφώνεται. Μια, δυο, τρεις και οι μύες στους γλουτούς της συσφίγγουν  και τυλίγεται γύρω από το ανδρικό του μόριο, καθώς τα υγρά της κυλούν αβίαστα...
  Ακολουθεί τσιγάρο και ύπνος. Το πρωί έρχεται  κι ως φυσικό επακόλουθο ο Αλέξανδρος έχει αποκοιμηθεί δίπλα της. Εκείνη σηκώνεται και φρεσκάρεται. Φτιάχνει καφέ και περνάει λίγο χρόνο δίπλα στο παράθυρο. Ο Αλέξανδρος ξυπνά και καθώς κοιτάζει γύρω του χαμογελά αμυδρά. Οι μνήμες επανέρχονται σαν ξεχασμένο γραμμόφωνο που παίζει στο βάθος.
- καλή σου μέρα, του χαμογελά. Να ετοιμάσω καφέ ώσπου να πάρεις το χρόνο σου;
- ναι, ένα φραπέ σκέτο τον έπινα, αποκρίνεται. Τι σχέδια για σήμερα; Τη ρωτά και κατευθύνεται στο μπάνιο.

 Χτυπάει  το φραπέ και σκέφτεται  για λίγο.
- ψώνια οσονούπω.

 Τελικά θα πιουν μαζί καφέ στα γρήγορα. Μόνο που καθώς ο Αλέξανδρος εξέρχεται της οικοδομής, ο Αλκιβιάδης τυχαίνει να πέσει πάνω του σχεδόν.

- ωπ, Αλκιβιάδη, καλά είσαι; Που πας; Τον ρωτάει με χαρά και του χτυπά τον ώμο.

 Ξαφνιασμένος ο Αλκιβιάδης, ψάχνει να βρει μια δικαιολογία.
- εγώ, περαστικός ήμουνα... Εσύ; Τον ρωτάει καχύποπτα.
- εγώ εδώ με την Άννα, έπινα έναν καφέ. Ξέρεις, μένει εδώ από πάνω.
- α, μάλιστα, δεν το γνώριζα, του αποκρίνεται ψευδώς. Έχω και μια θεία μου που μένει εδώ, τι σύμπτωση!
- πολύ ωραία, να περνάς καλά και τα λέμε, του λέει εύθυμα και χάνεται στη μέρα του.

Κόκκαλο ο Αλκιβιάδης. Αλλαγή σχεδίων και καλεί τον Άκη
- έλα στο γνωστό μέρος σε δέκα λεπτά. Και τσακίσου.
-μα, είμαι με την Κάτια για ψώνια.
- σε δέκα. Δεκαπέντε το πολύ.

Κι εγένετο η συνάντηση.