Άννα Βίσση & αφιερώσεις

Όπως άφησα να εννοηθεί σε προηγούμενα ποστ, ψαχουλεύω το εξωτερικό σκληρό μου δίσκο που είναι γεμάτος αναμνήσεις απο φωτογραφίες, παλιά ποστ, έγγραφα και διάφορα άλλα αρχεία (μουσικά και μη). Άρχισα, λοιπόν, να συμπληρώνω μια παλιά ιστορία που είχα αρχίσει να γραφω όταν ήμουν 17: "ο γείτονας". Αμφιβάλλω πως κανείς σας θα τον ξέρει/θυμάται. Πρόκειται για μια ιστορία που ξεκίνησε ως ένα ή δυο ποστ στο προηγούμενο μπλογκ και έχει καταλήξει σε 37 σελίδες word αυτή τη στιγμή. Γιατί όπως και να το κάνεις, η έμπνευση δε γίνεται να σταματήσει.


Επειδή, όμως, γίνεται μια αναφορά στο παρακάτω τραγούδι (όπως κάνω σε πολλές περιπτώσεις), θέλησα να το ποστάρω κι εδώ. Έτσι, γιατί κρατάω, κατά πως φαίνεται, αρχείο.

Και για σένα που ήρθες εχθές στα όνειρά μου, μια μικρή αφιέρωση:

Και να σου πω πως όσο περνάει ο καιρός, καταλαβαίνω όλο και περισσότερα. Κι ας μην έχει, πλέον τόση ή και καμία σημασία.