Το ασυνείδητο

Ο χρόνος περνάει το ίδιο ευχάριστα και χωρίς εσένα. Ίσως να έλεγε κανείς οτι δε σε χρειάστηκα ποτέ. Κι εσύ το ίδιο μάλλον. Δε με πειράζει που ο χρόνος κυλά διαφορετικά. Νομίζω πως το επεδίωξα, ασυνείδητα. 

Έχω συμφιλιωθεί με το ασυνείδητό μου και διαβάζω γρήγορα τα μηνύματα που μου στέλνει. Επικοινωνούμε αμφίδρομα ενίοτε. Του λέω τι θέλω και μου το δίνει. Αυτό ξέρει καλύτερα.

Τώρα τελευταία, βέβαια, μου παίζει ένα περίεργο παιχνίδι ονειρικό, με πρωταγωνιστή κάποιον σχεδόν άγνωστο. Εμφανίζεται και με φλερτάρει κι εγώ ενοχική αλλά γοητευμένη, προσπαθώ να βρω μια ισορροπία που δεν υπάρχει. Και προσπαθώ να την φτιάξω τυπικά, μα χαλάει μετά από λίγο καθώς το φως της ημέρας με επαναφέρει στην πραγματικότητα.

Αυτά στα λέω για να δεις ότι προχώρησα. Είμαι λίγο διαφορετικά μα και πάλι στα ίδια. Οι εξετάσεις προχωρούν σταδιακά και η ζωή μου έχει έναν νωχελικά γρήγορο ρυθμό. Βλέπεις; Καμία βαρεμάρα, καμία έλλειψη. Βαρέθηκα ξέρεις τα ίδια και τα ίδια. Να είμαι το αποκούμπι όταν εγώ η ίδια θέλω να σταθώ κάπου, να αγναντεύσω. 

Δε μου λείπει η φτιαχτή παρουσία σου. Δε μου λείπει το βάρος της ύπαρξης σου. Σηκώνω μόνη μου, αυτά που μου ανήκουν...