Δε σου άξιζα

Δε σου άξιζα. 

Ποτέ και καθόλου.

Και γι' αυτό έφυγα. Μια μέρα, έφυγα, ξαφνικά, χωρίς προφανή λόγο.

Μα πάντα ήξερες. Ήξερες το πόσο καλύτερη ήμουν απο σένα κι ότι ποτέ δε θα με έφτανες. 

Προσπάθησες πολλάκις να με ρίξεις. Κι έπεφτα. Μα σηκωνόμουν και μετά έπεφτα ξανά. 

Κι όλα αυτά για σένα κι εξαιτίας σου.

Το φεγγάρι αποδείχτηκε πολύ μακρινό κι άπιαστο. Κι έτσι πέσαμε σε τοίχο. Ίσως και τον πρώτο που βρήκες να μας ρίξεις.

Και σαν να μην έφτανε αυτό, επέστρεψες και με κατηγορείς. Ασύστολα.

Τώρα τι θες; Μετάνιωσες λες, μα τώρα τι να το κάνω;

Μας χωρίζει ένας τοίχος. Αυτός που μας πέταξες πάνω του. Κι αν κατάφερες να με δεις για λίγο, ήταν μονάχα η σκιά μου. Κι αυτή η σκιά είναι ότι έχει απομείνει απο εμάς...