Η νύχτα είναι μοιραία - για καφέ με τον Σωτήρη

 Προηγούμενο μέρος: Η νύχτα είναι μοιραία- και τώρα κορίτσια;

Ο Σωτήρης και η Άννα συναντιούνται μετά από λίγο στο συνοικειακό μπαρ.

- Γνώρισα ένα μωρό, τι να σου λέω, της λέει ο Σωτήρης.

- Για πες.

- Τον λένε Γιάννη κι είναι ψηλός, μελαχρινός και υπέροχος χαρακτήρας!

- Έλα ρε συ, να τον γνωρίσουμε αν είναι σοβαρό.

- Έτσι φαίνεται. Θα τον φέρω. Για πες εσύ, τι γίνεται με τον Αλκιβιάδη;

- Άσε, Σωτήρη...

- Πηδηχτήκατε, σε βλέπω.

- Πώς μωρέ το κατάλαβες;

- Αφού γράφεται η ενοχή με κεφαλαία στο κούτελό σου. Αλλά γιατί; Ήσουν με τον Αλέξανδρο κι έχασα επεισόδια; 

- Ξέρω κι εγώ...

- Αμ, εγώ δεν ξέρω. Αλλά και με αυτόν κοιμήθηκες πάντως. 

- Ναι... λέει ένοχα.

- Κι ο Αλκιβιάδης πως επανήλθε;

Αφού, λοιπόν του εξηγεί με κάθε λεπτομέρεια τι έχει συμβεί στο μεταξύ ο Σωτήρης αναφωνεί:

- Μάλιστα! Και τώρα τι θέλει μετά απο τόσο καιρό;

- Ήρθε να ζητήσει συγνώμη λέει.

- Λέει. Αλλά σε πήρε και σε σήκωσε κιόλας. Πώς τα έκανες έτσι;

- Ήρθε απο εκεί που δεν τον περίμενα. Και να φανταστείς οτι του αρνήθηκα τη συνάντηση αρχικά αλλά επέμενε. Και νόμισα οτι θα είναι κάτι σύντομο και θα σηκωθεί να φύγει...

- Πιάστηκες κότσος, άλλο που δεν ήθελες! λέει και της χαμογελάει πειρακτικά.