Μια πλαστή ιστορία

  Έστριψε τσιγάρο μα δεν το άναψε. Έπιασε τα σπίρτα, μα τα πέταξε πίσω στο τραπεζάκι του σαλονιού. Σκεφτόταν. Που θα βγάλει όλο αυτό; Για πόσο καιρό θα υποκρίνονταν; Το μυστικό που έκρυβε ήταν βαρύ. 

  Μα κάθε φορά που κοίταζε στα μάτια του, σαν τη φιλούσε, ένιωθε μοναδικοί στον κόσμο να είναι. Κάθε αγκαλιά ήταν και μαγεία. Τα γυμνασμένα του χέρια την έκλειναν μέσα τους. Κι εκείνη χανόταν και χάνεται κάθε φορά που την αγγίζει. Το πάθος κι ο έρωτας να στάζουν σε κάθε φιλί. Η ατμόσφαιρα να μυρίζει χημεία και άγνωστο. Το απαγορευμένο. 

   Το άρωμα του μοναδικό. Η ύπαρξή του αιθέρια. Γαλήνιος. Έτσι θα τον περιέγραφε. Μα και τρομερό ταυτόχρονα. Ήταν μυώδης.  Ψηλός και όμορφος. Εξωτικός. Το κάτι διαφορετικό που αναζητούσε κοντά στα πρότυπά της. Μα δεν ήταν δικός της και δε μπορούσε να γίνει δικιά του, παρα μονάχα τα λίγα λεπτά που ξέκλεβαν μέσα στο χρόνο τους. 

   Η τύχη... δεν ήταν με το μέρος τους.