Subscribe:

Thursday, May 10, 2018

Old - but new- appearance!

   For my old friends, this "new" appearance of the blog, probably feels familiar.
Yes, it is!

  This is how my blog looked in 2009-2010 - a previous one that I deleted at some (frustrated) point.
The one difference is this image in the header, that here is missing:


I found it too much to have the exact same thing nowadays.

Do you like it or shall I change it? Feel free to leave some comments about anything you would like me to - maybe- change. 

Η νύχτα είναι μοιραία- τα γενέθλια της Κάτιας

   Οι μέρες περνούν νωχελικά, χαμένος καθένας στην ανιαρή καθημερινότητα μεταξύ δουλειάς και σπιτιού. Κανένα μήνυμα αραιά και που από τον Αλέξανδρο προς την Άννα και μια συνάντηση στο μεταξύ για ένα καφέ, όπου λένε τα νέα τους. Κλασική αξία ο Αλέξανδρος, είναι γεμάτος με περιγραφές και αστεία, κάτι που τους φέρνει λίγο πιο κοντά.  Στις ημέρες που πέρασαν, δεν της έχει προτείνει ξανά να βρεθούν για νυχτερινή έξοδο, έτσι ώστε να συγκρατήσει το πάθος του... Και, βεβαίως, η Άννα προτιμά να περάσει λίγο χρόνο μακριά απο τα αρσενικά, όπως αποκαλεί τους άντρες.
   Όμως, τη μονοτονία αυτή έρχεται να σπάσει ένα τηλεφώνημα απο την Κάτια:
- Αννούλα;; Το Σάββατο το βράδυ θα βρεθούμε όλες μαζί για τα γενέθλιά μου. Δεν πιστεύω να λείψεις εσύ;
-Όχι βρε Κάτια μου, φυσικά και όχι. Θα έχεις άλλωστε πολλά να μου πεις μιας και έχω τόσο καιρό να σε δω. Αλήθεια, πως τα πάτε με τον Άκη; Βρίσκεστε ακόμα;
- Α, πάρα πολύ καλά. Τρομερά θα έλεγα. Θα τον δεις το Σάββατο!
-Ωραία, κανένα πρόβλημα, της είπε με ένα δισταγμό στη φωνή, στον οποίο η Κάτια δεν φάνηκε να δίνει σημασιά.
- Ωραία, θα σε δω τότε στο γνωστό μέρος στις 9. Κι ετοιμάσου, ε! Θα είναι μεγάλη βραδιά!

   Κάπως έτσι, έκλεισαν το τηλέφωνο και η Άννα την επόμενη μέρα πετάχτηκε στα μαγαζιά για να ψωνίσει κάποιο δώρο για τη φίλη της. Είχε δει απο καιρό ένα πολύ όμορφο νυχτικό, στα μέτρα της Κάτιας, ούτε πολύ προκλητικό μα ούτε και "βαρετό" όπως θα το αποκαλούσε η Άννα, οπότε και ήθελε να της το πάρει. Αφού τελείωσε και με αυτό, έκανε άλλη μία βόλτα για να βρει κάτι για την ίδια, καθώς ήθελε να αποκτήσει ένα ακόμα κομμάτι για την γκαρνταρόμπα της, με σκοπό την πρόχειρη ανανέωσή της. Έτσι, βρήκε ένα μαύρο μίνι φόρεμα, το οποίο αποθέωνε τις καμπύλες τις και το συνδύασε με μια  διακριτική ασημί ζώνη. Φυσικά δεν παρέλειψε να αγοράσει ένα ζευγάρι νέες μαύρες γόβες με ασημί διακριτικά στοιχεία.
   Το Σάββατο έφτασε και εκείνη όλο χαρά πήγε να συναντήσει τις φίλες της στο μπαρ όπου σύχναζαν απο καιρό. Ανάμεσά τους βρισκόταν και ο Άκης, ο οποίος έδειχνε να διασκεδάζει την παρέα των -ως τότε- τριών κοριτσιών. Αφού χαιρετήθηκαν και αντάλλαξαν τα χρόνια πολλά, πέρασε η καθεμιά να πει τα νέα της. Λίγο αργότερα την οθόνη του κινητού της Άννας φώτισε ένα μήνυμα του Αλέξανδρου: "Αναρωτιέμαι πως να περνάς το Σαββατόβραδό σου". Αυτό φυσικά όχι μόνο δεν πέρασε απαρατήρητο, αλλά διαβάστηκε και δυνατά απο τη Σοφία, το πειραχτήρι της παρέας. Ξαφνικά, όλα τα κορίτσια θέλησαν να μάθουν την ταυτότητα του αποστολέα:

- Ε, ο Αλέξανδρος είναι ο αδερφός της Ελένης μωρε, ίσως να τη θυμάστε, είναι μια παλιά μου φίλη... είπε η Άννα αποφεύγοντας τις πολλές λεπτομέρειες.
- Και; Βγαίνετε; Ρώτησε η Λίζα, αγνοώντας πλήρως την παρουσία του Άκη.

   Η Άννα σάστισε για λίγο, ενώ ο Άκης φάνηκε να το διασκεδάζει. Σε υπερβολική μίμηση γυναικείας φωνής και κίνησης, της λέει :
-Πες μας Άννα, θέλουμε να μάθουμε!
Ξέσπασαν σε γέλια.
-Περιμένουμε, τόνισε η Σοφία.
-Ε, εντάξει μωρε, μην το κάνετε και θέμα. Έτυχε να είμαστε όλοι μαζί με την αδερφή του και απλώς εμείς οι δύο συνεχίσαμε μετά. Δεν είναι κάτι άξιολογο. Άλλωστε... είμαι ελεύθερη να κάνω ότι θέλω, είπε χαμογελώντας στον Άκη.
- Σαφώς, αγαπητή μου, της απάντησε σε ανάλογο ύφος εκείνος.
-Δε θα του απαντήσεις; ρωτάει η Κάτια
-Γιατί δεν τον καλείς να τον γνωρίσουμε; πρότινε η Σοφία.
-Εχμ... έκανε η Άννα.
-...

   Το βράδυ τους κυλάει όμορφα και δε θέλουν να διαλύσουν την όμορφη παρέα τους. Έτσι αποφασίζουν να μεταβούν σε κάποιο επόμενο μπαράκι στο οποίο μπορούν να τραγουδήσουν καραόκε. Εκεί η Αννα προσκαλεί και τον Αλέξανδρο μετά από συνεχή παρότρινση των κοριτσιών, ο οποίος εμφανίζεται όλος χαρά. Οι απαραίτητες συστάσεις γίνονται κι αρχίζει η τρελή διασκέδαση με το ένα κομμάτι να διαδέχεται το αλλο, μιμήσεις φωνών και συμπεριφορών και γέλιο μέχρι δακρύων.
   Τη χαρά, όμως θα την παγώσει ένα τηλεφώνημα που απαντά ο Άκης με μισόλογα:
- ελα ρε φίλε... Ναι, καλά... Εε είμαι ηδη εξω με την Κάτια μωρέ... Ε, δε σε ακουα καλά, τι λες; Ναι, θα ελεγα όχι. Καλά, αν θες, έλα να μας βρεις, είμαστε στο voice...
  Μέσα στον κακό χαμό, κανένας από την παρέα δεν παρατήρησε την αμηχανία του μετά την κλήση, αφού αλλωστε ήταν η σειρά του να κανει ντουέτο ως Κεν για το Barbie girl ! Γέλιο, χαμός κλπ κι ο Αλέξανδρος πάει να φέρει σφηνάκια απο το μπαρ. Την εμφάνισή του κάνει παράλληλα ο Αλκιβιάδης στην είσοδο του μαγαζιού, ψάχνοντας τον Άκη. Του κάνει νόημα ο τελευταίος, πλησιάζει εκείνος το τραπέζι τους και χαιρετάει γενικά. Σκύβει ο Αλκιβιάδης και ψιθυρίζει στον Άκη
- γιατί δε μου είπες οτι είναι αυτή εδώ;
- Δεν πρόλαβα ρε φίλε, ήθελες να έρθεις.
Και για να ξεπαγώσει την ατμόσφαιρα του λέει σε κανονικό τόνο " η Κάτια μου έχει γενέθλια σήμερα!", οπότε και ανταλλάσουν τις απαραίτητες ευχές.

   Η Άννα δείχνει εκνευρισμένη κι ο Αλέξανδρος επιστρέφει με τα σφηνάκια και τα δίνει στην παρέα. Βλέπει τον Αλκιβιάδη και συστήνεται ως φίλος της Αννας, ενώ του λέει να πάρει το δικό του, καθώς δεν ήξερε οτι περίμεναν κι άλλο άτομο. "Ναι, δεν ήταν κανονισμένο", λέει ο Αλκιβιαδης ένοχα. Στο μεταξύ ο Αλέξανδρος πρόθυμα, πετάγεται να πάρει ακόμα ένα.   Ο Αλκιβιάδης καρφώνει την Άννα, η οποία στρέφει το βλέμμα της δηθεν κοιτάζοντας την οθόνη των στίχων. Δεν τραγουδά κανείς γύρω...

Μια τυχαία συνάντηση

   Σε μεγάλο γνωστό πολυκατάστημα, συνάντησα έναν παλιό μου και πολύ αγαπητό μου γνώριμο. Αναμνήσεις ξύπνησαν συναισθήματα.

   Σου εύχομαι τα καλύτερα στο μονοπάτι αυτό της ζωής σου κι ελπίζω να κρατήσεις το λόγο σου και να μην ξαναχαθούμε αυτή τη φορά.


  Καριόλα μοίρα, ε;

Μου έλειψες παρόλα αυτά. Σε φιλώ. 

Monday, May 7, 2018