Subscribe:

Tuesday, May 7, 2013

Το σκηνικό αλλάζει όχι μέσα σε μια μέρα ούτε καν μια ώρα. Μια στιγμή αρκεί για να σου έρθουν τα πάνω κάτω.

Sunday, May 5, 2013

Χαρτιά

Κάθε φορά που στέκω μόνη εντελώς,  αναρωτιέμαι που να βρίσκοναι όλοι όσοι κάποτε γνώρισα κι αν είμαι σε κανενός το μυαλό. Έχω χαθεί μα κανείς δε με ψάχνει. Ούτε κι εσύ-  μιλώντας στον εαυτό μου- που με 'χεις παραμελήσει καιρό τώρα.

Με θυμάσαι πότε- πότε. Κάπου εκεί ανάμεσα στην καταχνιά της ομίχλης. Κι εγώ εδώ, πίσω απο ένα τζάμι, ένα παράθυρο με θέα ττη βροχή στο δάσος, ν' αναρωτιέμαι που να πήγες
Κάπου ψηλά.

Με βλέπεις απο κει;

Με βλέπει άραγε κανείς;



Wednesday, May 1, 2013

Καιρό έχω να γράψω εδώ...

Τι νέα έχω άραγε;
Έχω αναφέρει οτι μετακόμισα, αλλά δεν εχω αναφέρει καθόλου το τρακάρισμα του πατέρα μου θαρρώ. Ναι, εδώ και τρεις εβδομάδες δε δουλεύει κανείς στο σπίτι, μιας και η μητέρα μου είναι στο νοσοκομείο ακόμα, ο πατέρας μου δεν έχει φορτηγο΄για δουλειά και ο αδερφός μου πρέπει να τους προσέχει. Εγώ έφυγα, για να βρω δουλειά και για να ηρεμίσω απο όλα αυτά.
Ευτυχως δεν τραυματίστηκε σοβαρά, αλλά το να πάω στο νοσοκομείο μαζί του δεν ήταν κι ότι πιο ευχάριστο για έναν άνθρωπο που χάνει τη γη γύρω του με τα αίματα... Και δεν φτάνει αυτό, έπαθε και λουμπάγκο μετά... Γκίνια;


Εγώ τελοσπάντων ψάχνω καμιά νορμαλ δουλειά... Το νέο τρεντ με τα πολλά δοκιμαστικά το ξέρετε? Ε, αυτό. Σε παίρνουν κανα 2-3-4 φορές, δε σε πληρώνουν γιατί "πρέπει να μάθεις τη δουλειά " και "είναι δοκιμαστικό" και μετά σε διαολοστέλνουν κι απο πάνω.
Αν αρχίσετε να μαθαίνετε οτι φλέγονται καφετέριες, εγώ θα είμαι η υπαίτιος της φάσης.  #$%@#$!@%

Όσο για όλα τα άλλα... δεν υπάρχουν ! Αρκετά μας είναι ολα αυτά.


Και στη φίλη μου Κική :