Subscribe:

Sunday, November 26, 2017

Φραπές (Βίντεο)

Γεια!

Αυτή τη φορά δοκιμάσαμε ένα βιντεάκι με χαμηλώτερη ποιότητα όπως σας είχα πει, καθώς θα μου έπαιρνε ώρες να το ανεβάσω πάλι...
Το θέμα μου; Ο καφές!!

Απολαύστε :




Καλά το πάμε για αρχή, ε;


Α! Κι αν αναρωτιέστε τι κοιτάω, δεν είναι εικόνισμα του θεού εκεί πάνω, αλλά μια φωτογραφία μου με την Κική, που έχω κρεμάσει πάνω απο την πόρτα της κουζίνας!

Friday, November 24, 2017

Παλιοεγωιστή!

Ετοιμαστείτε για μερικά καυτά επεισόδια της "μοιραίας νύχτας"! Πάρτε μια γεύση του τι ακολουθεί μέσω της φωνάρας της Λαίδης!




Και μια αφιερωσούλα σε κάποιον απο τα πρόσωπα της ιστορίας:





Tuesday, November 21, 2017

Βίντεο (τα πρώτα μου)

Τα δύο πρώτα βίντεο γυρίστηκαν στις 11 ή 12 Νοεμβρίου (σιγά μη θυμόμουν)... Θυμάμαι οτι ΕΙΧΕ ΚΡΥΟ ΠΑΝΤΩΣ!!

 







Τελικά δεν κάναμε τρίτο. Με συνεπήρε το τοπίο!

Τα άλλα δύο βίντεο γυρίστηκαν στις 20 Νοεμβρίου (χθες, ναι είμαι σίγουρη). Να ξέρετε οτι ένα βίντεο καλής ποιότητας κάνει ένα δίωρο να ανέβει στο γιουτουμπ αν είναι γύρω στα 4 λεπτά, οπότε στα επόμενα που θα κάνω, μην περιμένετε καμιά ποιότητα.... :P








Στα δύο τελευταία έχω λίγο ύφος να 'ούμε, "Μπάμπης ο σουγιάς"... Νομίζω φταίει ο φραπέΣ για αυτό. Αποποιούμαι ευθύνες.

Και καλή σας απόλαυση....Μπρρρρ!

Wednesday, November 15, 2017

Πρώτη άδεια

Έχω ακόμη μιαμιση ώρα πριν φύγω για την πρώτη μου επίσημη άδεια (έχω φάει μερικές μέρες λόγω ασθένειας και μαλακίτσες τελικά) και έχω βαρεθεί τη ζωή μου σήμερα. Έχω κοιμηθεί απο τις 10.30 και ξύπνησα αρκετά άνετα στις 7.20... Πολυτέλειες λέμε!

Και για να περάσει η ώρα ακούω καλαμαριά fm. Δεν κάνω διαφήμιση φυσικά, ξέρετε πως έτσι κι αλλιώς ακούω ελληνικά...

Η Χαρά Βέρρα σήμερα μου κρατούσε συντροφιά στα ακουστικά, απο το αγαπημένο youtube. Που και που πάω χορεύοντας στον εκτυπωτή να μαζέψω τα έντυπα. Πολύ χαρτούρα και φάκελοι...

Αλλά δεν πειράζει, γιατί έχω ασύρματα ακουστικά και μου φτιάχνω τη διάθεση. Όχι συχνά, καθώς δεν είναι συχνά πεσμένη :)
Μιλάμε είμαι η ψυχή και το πειραχτήρι της ομάδας.

Κι όταν κάνω καμιά βλακεία, κανα λάθος, εκεί ξεσπάω στα γέλια. Ε, τι να κάνω... άνθρωπος είμαι...


Και πάρτε και το τραγουδάκι της μέρας :
"Δυο ξένοι- Χαρά Βέρρα & Χάρης Κωστόπουλος"

Με μεγάλη αφιέρωση στα παντρεμένα ζευγάρια που κοιμούνται χωριστά σε καναπέ και κρεβάτι!!

Tuesday, November 14, 2017

Μια κουβέντα μου.

Τελικά εσύ ήσουν αυτός που δεν ήξερε τι ήθελε! Ή που δεν τολμούσε να ξεστομίσει οτι ήθελε το βόλεμα...
Εγώ, βλέπεις, κυνήγησα τα όνειρά μου - Κάτι που απο σένα λείπει... Γιατί προτιμάς να πίνεις τις μπύρες σου τα βράδια, δίχως να σκέφτεσαι το μετά ή το "εμείς". Πάντα ο εαυτούλης σου και το μεγάλο σου "εγώ".

Συγνώμη όμως, δεν ήθελα να ζήσω έτσι. Κοιτάζω την εξέλιξή μου, καθώς πιστεύω ακράδαντα πως τίποτα δεν είναι απίθανο. Ενώ εσύ διαλαλούσες (όχι μόνο σε μένα...) οτι "δεν είσαι παιχνιδάκι μου", παράλληλα έπαιζες εμένα και τη δική μου ζωή ως παιχνίδι στα δικά σου χέρια.

Επίσης είχες άδικο. Οι άνθρωποι δε βολεύονται λόγω ηλικίας, αλλά λόγω μαλακίας.

Και δεν κερδίζεις ποτέ, αν δεν ρισκάρεις. Κι αν δεν ρισκάρεις, μένεις πίσω, με τα λίγα.
Δεν είναι δικό μου πρόβλημα πλέον.

Η ζωή θα τα φέρει έτσι, ώστε κάποια στιγμή θα βρεθούμε και πάλι. Και τότε θα γελάσω στη μούρη σου! Γιατί;

Επειδή: "Γύρισες αλλά - Νίκος Βέρτης" .

Τα φιλάκια μου και τσάο!




Sunday, November 12, 2017

Χρόνια μου πολλά!

Ο χρόνος περνάει τόσο γρήγορα που τα φοιτητικά μου χρόνια φαντάζουν μια άλλη δεκαετία (που είναι κατά κάποιο τρόπο), ένας τελείως διαφορετικός τρόπος ζωής μα και σκέψης. Τότε έψαχνα να βρω ποια είμαι και τι θα κάνω. Τώρα ξέρω ποια είμαι και προς τα που πάω. Και πάλι... δε θα ησυχάσω ποτέ. Γιατί έχω αυτή την κατάρα να ψάχνομαι. Δεν εφησυχάζω, για τον πολύ απλό λόγο οτι εγώ δε μπορώ να παραδοθώ σε μια ανιαρή και επαναλαμβανόμενη καθημερινότητα όπως διάφοροι άνθρωποι που γνώρισα στο παρελθόν.
Κάποια πράγματα οφείλουν να είναι και να παραμένουν τα ίδια, ως μια σταθερά στη ζωή, μα οι άνθρωποι μπερδεύονται και νομίζουν οτι πρέπει να παραμένουν οι ίδιοι ως έχουν. Καμία εξέλιξη, ή μια πενιχρή, αυτή της προσταγής της κοινωνίας.


Bitches I am back.

Και μη νομίζεις οτι είμαι στα κάτω μου καθώς τα γράφω αυτά.
Οι μέρες αυτές πέρασαν και ανήκουν στο παρελθόν. Σε εκείνο το σκοτεινό παρελθόν που περιλαμβάνει ένα μάτσο ανθρώπους που με πλήγωσαν, με χαροποίησαν, με ικανοποίησαν ή και με μίσησαν... Μα ανήκουν εκεί. Για τον όποιο λόγο.

Ξέρεις, δεν μαθαίνω απο το κάθε λάθος μου ξεχωριστά όπως οι περισσότεροι άνθρωποι. Εγώ χρειάζομαι να επαναλάβω τα ίδια λάθη αρκετές φορές για να συνειδητοποιήσω το βεληνεκές του πράγματος. Και μετά του δίνω μια καλή, ξεγυρισμένη αλλαγή και γίνομαι αγνώριστη.

Θυμάσαι που φοβόμουν να μπω στο δωμάτιο της εστίας γιατί φοβόμουν τη συγκάτοικό μου πριν σχεδόν 2 χρόνια; Ε, λοιπόν, αν αυτό γινόταν τώρα, θα τους έπαιρνε όλους ο διάολος. Κι όχι ο Τουρκικός ή ο Ελληνοχριστιανικός διάολος, μα ο δικός μου ο σατανάς. Αυτή η δική μου η ύαινα που μου τρώει τα σωθικά. Θα την εξαπέλυα και θα τους έτρωγε όλους. 

Θεριά με ρωτάς αν έχω. Φυσικά και έχω. Θα ήταν ψέματα αν σου έλεγα οτι έχω ξεχάσει αυτά που πέρασα πριν ενάμιση χρόνο. Τα έχω αφήσει πίσω, μαζί με όλα τα εμπλεκόμενα άτομα της περιόδου και έχει ησυχάσει η ψυχούλα μου. Καθώς, όπως είναι δυνατό να συμβεί μερικές φορές, άτομα που έχουν καλές προθέσεις, μπορεί τελικά να κάνουν τη μεγαλύτερη ζημιά όταν δε γνωρίζουν πως να διαχειριστούν μια κατάσταση... Και φυσικά ο αντίκτυπος είναι μεγαλύτερος όταν δε νοιάζονται...

Το δυστυχώς για μένα είναι που λογάριασα λάθος αρκετούς ανθρώπους στη ζωή μου, μα το ευτύχημα είναι οτι γλίτωσα. Έστω και στο τσακ.


"Καπάτσα", έτσι έχω χαρακτηριστεί απο μητέρα φίλου σε πολύ παρελθοντικό χρόνο. Και πως οτι θέλω το πετυχαίνω.
Με πολύ κόπο θα έλεγα, αλλά δεν έχει σημασία...


Έχω φτιάξει τη ζωή που ήθελα. Το σπίτι μου το ευχαριστιέμαι άπειρα πολύ... Και κανείς δε μπορεί να με χαλάσει για κανένα λόγο.
Οι άνθρωποι μου είναι λίγοι και καλοί και όλοι επιλεγμένοι απο μένα. Κανείς δε με αναγκάζει να βλέπω ηλίθιες κι ανούσιες παρέες, γιατί προσπαθεί να δείξει οτι είναι κάποιος γι αυτούς ή όχι... Κανείς δε με τρέχει σε καταστάσεις που δε γουστάρω για τον παραμικρό λόγο και φυσικά ξοδεύω όπου και όπως θέλω. Δε μου λείπει τίποτα. Κι απο αγάπη; Πίστεψέ με, έχω τόση όση ποτέ.


Αν και τα γενέθλιά μου πέρασαν [7.11], θα μου ευχηθώ καθυστερημένα (καθώς ψηνόμουν στον πυρετό -φτου σου πάλι αναθεματισμένο-) "χρόνια πολλά και σε μεγαλύτερα σχέδια πια!". 
Με θυμήθηκαν όχι μόνο όσοι έπρεπε, μα και άτομα που δεν το περίμενα και φυσικά τα γιόρτασα με συναδέλφους στο γραφείο (αφού δεν ήξερα ντε οτι θα σκοτείνιαζαν όλα λίγο αργότερα!).


Σας ευχαριστώ όσουν με διαβάζετε και κάνετε υπομονή για το επόμενο επεισόδειο της "μοιραίας νύχτας" (το οποίο έχω σχεδόν τελειώσει εντωμεταξύ, αλλά θέλω ένα κάτι ακόμα...).
Φιλιά.

One day...

Monday, November 6, 2017

Για την Κική




Η συνοδεία στο γράμμα που συντάσσω...

Θα καταλάβεις σε λίγες μέρες.