Η νύχτα είναι μοιραία- Εξομολογήσεις

- Πού εξαφανίστηκες; τη ρωτά.
- Κλασικά, δουλειά και έτσι, του απαντά αδιάφορα.
- Τι κάνεις το απόγευμα; Πάμε για καφέ;
- Όχι μωρέ, θα τελειώσω αργά.
- Εντάξει, αύριο τότε, λέει κατηγορηματικά.
- Ε, κι αύριο προβλέπεται το ίδιο.
- Ρε Άννα, τι συμβαίνει; με αποφεύγεις;
- Όχι, όχι, ελά, τσέκαρα το πρόγραμμα μόλις, πάμε για ποτάκι το βράδυ αντι για καφέ; Να προλάβω και με τη δουλειά, λέει προσπαθώντας να το σώσει.
- Ε, αν είναι έτσι, να περάσω κατά τις 9;
- Τέλεια, λέει και κλείνουν το τηλέφωνο.

Είναι αλήθεια ότι δεν έχει ιδιαίτερα πολύ δουλειά, αλλά για κάποιο λόγο θέλησε να τον αποφύγει. Οπότε, λίγο πριν σχολάσει, ζητάει απο τη Σοφία να βρεθούν. Κι έτσι γίνεται.

Η πρώτη ερώτηση της Σοφίας έρχεται να χτυπήσει φλέβα:
- Τι έγινε εκείνο το βράδυ με τον Αλκιβιάδη μετά το καραόκε;
Η Άννα την κοιτάζει για λίγο και της λέει σύντομα "με πήγε σπίτι".
-Ναι, και μετά;
Η Άννα δείχνει συνοφρυωμένη, μα εν ολίγης της εξηγεί όλη την ιστορία.

-Α τον μπάσταρδο! αναφωνεί η Σοφία την ώρα που ανάβει ένα τσιγάρο απο της Άννας.
- Καλά, απο πότε καπνίζεις; ρωτά η φίλη της.
- Δεν καπνίζω αλλά με αυτά που ακούω ήθελα ένα. Κι αναρωτιέμαι εσύ πως και δεν κάνεις ναργιλέ όλη μέρα!
-Στάσου, υπάρχει και κάτι ακόμα.
-Κάνατε σεξ συμφιλίωσης!; αναφωνεί με ανυπομονησία η Σοφία.
-Όχι, δεν έχει να κάνει με τον Αλκιβιάδη.
-Α, λέει ξερά με απογοήτευση η Σοφία. Τότε;
- Με πήρε ο Αλέξανδρος και είναι να βρεθούμε μέτα.
-Ωχ, ρε, τον ξέχασα τελείως αυτόν! Ωραίο ατομάκι, έχει τη φάση του. Και δείχνει να ενδιαφέρεται.
-Ναι, ενδιαφέρεται και σκαλίζει γενικά.
-Α... ναι, δεν του έχεις πει τι έχει παίξει με τον Αλκιβιάδη, ε; Μήπως να του πεις;
-Αυτό σκέφτομαι αλλά δε θέλω να τον ταράξω κιόλας. Επείδή ήταν και οι δύο εκεί, εκείνο το βράδυ.
-Καλά, βγες μαζί του και βλέπεις πως θα έρθουν τα πράγματα.


Στο μεταξύ, κάπου μέσα στην ίδια πόλη, έχει βρεθεί κι ο Αλκιβιάδης με τον Άκη για μπύρες. Αφού έχουν μιλήσει για άσχετα θέματα, ο Άκης μπαίνει στο ψητό:
- Το βράδυ στο καραόκε γιατί μαλακίστηκες;
- Τι εννοείς, ρωτά δήθεν αδιάφορα ο άλλος.
- Την παράξενη συμπεριφορά σου με το ζευγάρι σου στο καραόκε εννοώ ρε βλαμμένε. Απέφυγες την Άννα. Έχει συμβει κάτι που έχω χάσει; Της έχεις ξαναμιλήσει;
-Όχι, λέει κοφτά.


Ακολουθεί σιωπή για μερικά λεπτά κι ο Αλκιβιάδης συνεχίζει:
- Την πήγα σπίτι της.
-Μόνο;
-Ανέβηκα και πάνω.
-Ε, άρα μιλήσατε.
-Μόνος μου ανέβηκα.
Ο Άκης τον κοιτάζει με απορία:
-Δηλαδή;
-Δε μιλήσαμε σε όλο το δρόμο, κι απλά ανέβηκα με το ζόρι πάνω.
-Με ποια λογική;
- 'Ηθελα να μιλήσουμε, να  ξεκαθαρίσουμε, αλλά φαινόταν εχθρική.
- Τι την ενόχλησε;
-Ε και το οτι ανέβηκα πάνω, δεν ήταν ακριβώς ευπρόσδεκτο.
-Τότε γιατί επέμεινες ρε φίλε;
-Για να ξεκαθαριστεί επιτέλους η κατάσταση! λέει αγανακτισμένος.
-Ποια κατάσταση; Τη θες ή όχι; Της το έχεις δείξει ή περιμένεις να το μαντέψει;
-Ρε, εσύ ίσως ξέρεις, αποκλίνει ο Αλκιβιάδης. Ποιος είναι αυτός ο Αλέξανδρος;
-Να τα πάλι. Δεν ξέρω ρε φίλε, γιατί δεν τη ρωτάς;
-Έλα ντε, γιατί κόλλησα ; Δεν ξέρω ρε μαλάκα. Πάντως με έδιωξε.
-Δύσκολα τότε...
-Ναι, δύσκολα. Αλλά στο μεταξύ δεν ξέρω τι έχει παιχτεί. Ίσως είναι καλύτερα να το αφήσω.
-Νομίζω πως αυτό θα ήταν το καλύτερο. Παίζει δεν παίζει Αλέξανδρος ή οποιοσδήποτε, αν σε ήθελε, λογικά θα ήσουν ακόμα εκεί, λέει και σκάει ένα μειδίαμα με υπονοούμενο.

Και η κουβέντα αλλάζει....