What is going on ? At last!

Ρε παιδί μου, άμα κάτι στραβώνει, είναι λες και γαμιέται το σύμπαν με σκοπό απλώς και μόνο να σου τη σπάσει. Και να θέλω να νευριάσω ας πούμε, δε μπορώ γιατί συμβαίνουν κάτι τόσο ηλίθια πράγματα που λέω "δε μπορεί, στημένα είναι όλα".

Φαντάζεστε να είμαστε playmobil στα χέρια ενός μεγαλύτερου όντος; Κάτι όχι σαν Θεός, αλλά απλά αόρατο στα μάτια μας, και μεγαλύτερο για να μπορεί να μας κουνάει. Νιώθω σαν barbie που με έπιασαν με σκοπό να με εξευτελίσουν πλήρως ώρες-ώρες. Να δοκιμάσουν τις αντοχές μου, να δουν "σε πόση πίεση θα σπάσει το χέρι ή το πόδι;".

Τέλος πάντων, δεν είναι η κατάσταση τόσο τραγική, ή επιλέγω πλέον να μην τη βλέπω τόσο τραγική, γιατί ειλικρινά απορώ με αυτά που μου συμβαίνουν και λέω ότι παρακάτω δεν πάει. Ε ναι, ώρες - ώρες είναι τόοοοσο στημένα που λες, δε μπορεί απο κάπου θα βγει η κάμερα και θα μου πουν οτι είναι πλάκα όλο τούτο.

Έλα που δεν είναι όμως!!

Αν για σας η εβδομάδα έχει 7 μέρες, για μένα έχει 6 γιατί μια απο όλες θα ΓΑΜΙΕΤΑΙ ανάποδα. Α, βασικά με συγχωρείται, συνήθως γαμιέται η μισή. Είτε το πρωί είτε το βράδυ.

Γαμιέσαι ρε, έχω να πω!

Κι όχι, δε γράφω νευριασμένα.
Πιο πολύ αγχωμένα γράφω, γιατί πνίγομαι στο άγχος μου τις τελευταίες ώρες (ναι, ώρες).

Θυμήθηκα κι εγώ δεν ξέρω τι και βρήκα λοιπόν λόγο να γίνω τούρμπο. Εργασίες θες; Την αδικία του κόσμου θες; Το πρόστιμο που μου έγραψαν , ελαφρώς άδικα, στον Οασθ θες; Ε, ναι , όλα αυτά.


Πάλι θα φύγει χρόνος απο τη ζωή μου και δεν θα το πάρω χαμπάρι. Θα περάσουν και τα φετινά Χριστούγεννα όπως και τα περσινά και τα προ-πέρσινα και δεν θα έχω κάνει και τίποτα σπουδαίο.

Βέβαια, και χρυσό μετάλλιο να έπαιρνα σε κάτι, πάλι θα έλεγα οτι δεν έχω κάνει κάτι σπουδαίο γιατί είμαι και μετριόφρων. Τρομάρα μου!

Να σας πω... Μου έχουν κολλήσει κάτι φράσεις τον τελευταίο καιρό. Καμια συμβουλή για το πως να τις ξεκολλήσω ξέρετε;