Να σου πω κάτι; Νομίζω οτι δε θέλω να σε ξαναδω μπροστά μου ποτέ. Και ποτέ δε θέλω να έχω νέα σου, γιατί αυτό το πράγμα μεταξύ μας κατάντησε μια ανοιχτή μάχη κι εγώ κουράστηκα να πολεμάω για τον εαυτό μου. Πάντα ήταν ο εγωισμός σου μπροστά κι εγώ για άμυνα, βγάζω τον δικό μου. Ήθελες μόνο να μου χαλάς την ευτυχία. Και το καταλαβαίνω τώρα. Τόσους μήνες μετά.
Όχι, δε μπορούμε να είμαστε φίλοι. Τι δεν καταλαβαίνεις; Και η ηλίθια τελικά είμαι εγώ. Που θέλησα να σε προστατεύσω αντί να σου ξύσω και να πατήσω στις πληγές σου. Αλλά, είχες πληγές; Αλίμονο. Πληγές έχουν όσοι νιώθουν. Εσύ; @ρχίδια . Που ούτε αυτά δεν έχεις.
Ξέρεις, είμαι στη φάση που νιώθω μίσος. Καλά το κρύβω, ε; Θέλω να σε βγάλω απο τη ζωή μου, γιατί μου προκαλείς όλα εκείνα τα απαίσια συναισθήματα κτήσης. Κι εγώ δεν είμαι έτσι. Δεν ήθελα να είμαι έτσι. Αλλά εσύ... εσύ είσαι η κτήση προσωποποιημένη. Να μην κάνω αυτό, να μην κάνω εκείνο. Γιατί; Γιατί έτσι γούσταρες.
Γ@μημένε.
Σε μισώ για όσα με ανάγκασες πλαγίως και μη, να χάσω. Για όσα άξιζα να έχω, αλλά δεν μπήκες καν στον κόπο να σκεφτείς να μου δώσεις. Σε μισώ για όλα εκείνα που κάνεις επίτηδες για να πονέσω. Σε μισώ που έχεις αυτό το αδιάφορο ύφος, σαν να δε συνέβη ποτέ τίποτα, σαν να είμαστε φιλαράκια απο το στρατό.
Ε άντε και γαμήσου.
Δε θέλω να ξέρω τι κάνεις, αν είσαι καλά. Και ξες γιατί; Γιατί με ανάγκασες. Ξέρω τι κρύβεις πίσω απο το χαμογελαστό προσωπείο. Είσαι ένας μεγάλος μ@λ@κ@ς. Ούτε οι φίλοι σου δεν ξέρουν την έλειψη επιπέδου σου. Αυτό που με κάνεις αυτή τη στιγμή να πράττω. Να πέφτω επίπεδο. Αλλά θέλω τόσο πολύ να σε βρίσω, να τσακωθούμε, να χτυπηθούμε. Στα χρωστάω όλα. Όλα. Για όσα άσχημα πέρασα μαζί σου.
Και μη μου ξαναπεις "να κρατήσεις τα καλά". Γιατί τα καλά τα έχεις κάνει θρύψαλα, καιρό τώρα.
Πονάω γαμώ το.
Μισώ κι εμένα μαζί. Για τις επιλογές μου, για την υπομονή μου και για το πόσες ευκαιρίες σου έδωσα. Κι εδώ είναι που φταίω.
Μα θα το βρεις μπροστά σου, δεν ανησυχώ. Όλα θα σου έρθουν. Μόνο που δε θα είμαι εκεί για να το επιβεβαιώσω. Ευτυχώς. Ή δυστυχώς.
Και τώρα, χάσου.
Όχι, δε μπορούμε να είμαστε φίλοι. Τι δεν καταλαβαίνεις; Και η ηλίθια τελικά είμαι εγώ. Που θέλησα να σε προστατεύσω αντί να σου ξύσω και να πατήσω στις πληγές σου. Αλλά, είχες πληγές; Αλίμονο. Πληγές έχουν όσοι νιώθουν. Εσύ; @ρχίδια . Που ούτε αυτά δεν έχεις.
Ξέρεις, είμαι στη φάση που νιώθω μίσος. Καλά το κρύβω, ε; Θέλω να σε βγάλω απο τη ζωή μου, γιατί μου προκαλείς όλα εκείνα τα απαίσια συναισθήματα κτήσης. Κι εγώ δεν είμαι έτσι. Δεν ήθελα να είμαι έτσι. Αλλά εσύ... εσύ είσαι η κτήση προσωποποιημένη. Να μην κάνω αυτό, να μην κάνω εκείνο. Γιατί; Γιατί έτσι γούσταρες.
Γ@μημένε.
Σε μισώ για όσα με ανάγκασες πλαγίως και μη, να χάσω. Για όσα άξιζα να έχω, αλλά δεν μπήκες καν στον κόπο να σκεφτείς να μου δώσεις. Σε μισώ για όλα εκείνα που κάνεις επίτηδες για να πονέσω. Σε μισώ που έχεις αυτό το αδιάφορο ύφος, σαν να δε συνέβη ποτέ τίποτα, σαν να είμαστε φιλαράκια απο το στρατό.
Ε άντε και γαμήσου.
Δε θέλω να ξέρω τι κάνεις, αν είσαι καλά. Και ξες γιατί; Γιατί με ανάγκασες. Ξέρω τι κρύβεις πίσω απο το χαμογελαστό προσωπείο. Είσαι ένας μεγάλος μ@λ@κ@ς. Ούτε οι φίλοι σου δεν ξέρουν την έλειψη επιπέδου σου. Αυτό που με κάνεις αυτή τη στιγμή να πράττω. Να πέφτω επίπεδο. Αλλά θέλω τόσο πολύ να σε βρίσω, να τσακωθούμε, να χτυπηθούμε. Στα χρωστάω όλα. Όλα. Για όσα άσχημα πέρασα μαζί σου.
Και μη μου ξαναπεις "να κρατήσεις τα καλά". Γιατί τα καλά τα έχεις κάνει θρύψαλα, καιρό τώρα.
Πονάω γαμώ το.
Μισώ κι εμένα μαζί. Για τις επιλογές μου, για την υπομονή μου και για το πόσες ευκαιρίες σου έδωσα. Κι εδώ είναι που φταίω.
Μα θα το βρεις μπροστά σου, δεν ανησυχώ. Όλα θα σου έρθουν. Μόνο που δε θα είμαι εκεί για να το επιβεβαιώσω. Ευτυχώς. Ή δυστυχώς.
Και τώρα, χάσου.
0 comments:
Post a Comment
Your opinion is...?