Μάνος

Καθημερινά ζούμε με τις επιλογές μας. Κακές και καλές, πρόσφατες και παλιές, μεγάλες και μικρές....

Μα δυστυχώς αδυνατούμε να κατανοήσουμε τον αντίκτυπο που θα έχουν τα πάντα μελλοντικά.


Με λένε Άννα κι έχασα τον αδερφό μου περίπου πριν από έξι χρόνια. Η επιλογή μου στην υπόθεση αυτή δεν ήταν η ζωή του, μα η σχέση μας όσο ήταν εν ζωή. Και δυστυχώς, δεν ήταν ιδιαίτερα καλή τους μήνες πριν φύγει. Μετανιώνω κάθε φορά που τον θυμάμαι εκείνον τον θεωρητικά μεγάλο τσακωμό... Που ούτε καν θυμάμαι καθαρά το λόγο. Θυμάμαι να του φωνάζω και να μου φωναζει και μετά για μήνες το κενό... Τη ζωή του, τη ζωή μου. Ώσπου η πρώτη κόπηκε απότομα. Δεν υπήρξε καν η ευκαιρία για μια κουβέντα.

Γαμημενο προαίσθημα, ήρθες αργά. Ήμουν ήδη μες το τραίνο για Βόλο. Δε θα του έλεγα αντίο μα ίσως μια κουβέντα παραπάνω.


Και τώρα απλά μου λείπει...