Σε λυπάμαι

Το παρακάτω κείμενο δεν αφορά ένα συγκεκριμένο άτομο. Είναι δημιούργημα φαντασίας, κοινώς βρήκα την παλιά μου έμπνευση!

   "Θέλω να βγάλω τη φωνή σου απο το μυαλό μου. Θέλω να διαγράψω το γέλιο σου απο τη μνήμη μου. Κι όλες εκείνες τις αναμνήσεις που τελικά ανακάλυψα πως ήτανε πλαστές.

   Το ξέρεις οτι θα ξαναβρεθούμε, έτσι; Γιατί όπως πάντα έλεγα, η ζωή είναι καριόλα και σου φέρνει μπροστά σου ό, τι θέλεις τόσο πολύ να αποφύγεις. Κι εγώ θέλω με όλη μου την ψυχή να σε αποφύγω. Θέλω να σε σβήσω. Μα κρατώ πισινές πως αυτό δε θα γίνει.

   Και κάπως έτσι, αποφάσισα πως πρέπει να υποφέρεις όταν συμβεί να ξαναβρεθούμε τυχαία. Πού θα είσαι; Πού θα είμαι; Αυτό δεν το γνωρίζω, καθώς δε μου επιτρέπεται πια να κάνω όνειρα που να σε περιλαμβάνουν. Δεν το αξίζεις ούτε να σε μισώ. Και φυσικά, έχεις στερηθεί το δικαίωμα να επισκέπτεσαι τις σκέψεις μου. Κι αν κάποτε το κάνεις, να ξέρεις πως είσαι εσύ αυτός που υποφέρει.

   Ευχαριστιέσαι τώρα το μπάχαλο που έκανες; Χαίρεσαι με το αποτέλεσμα;  Πριν μου απαντήσεις "ναι", να σε ενημερώσω πως την εξέλιξη αυτή στη ζωή μου δε θα την είχα ποτέ αν βρισκόσουν ακόμα παρών. Κι αν κάποιος με ρώτησε "ίσως να ήξερες, γι' αυτό ήρθαν τα πράγματα έτσι", είναι κάτι που αποκλείω. Εσύ το μόνο που ήξερες είναι να πληγώνεις και να υποκρίνεσαι. Έχεις κερδίσει βραβείο, απο εμένα: του μεγαλύτερου Μ@Λ@Κ@ που έχω γνωρίσει.


   Μα κάθε λάθος στη ζωή, είναι βήμα προς την εξέλιξη. Γι' αυτό σε ευχαριστώ.  Ευχαριστώ που μου έδειξες πως άνθρωποι σαν εσένα είναι τόσο ύπουλοι, ικανοί για όλα, μόνο όμως αυτά που εξυπηρετούν το δικό τους συμφέρον, καθώς αν έπρεπε να κάνεις κάτι για εμένα, έδειχνες δειλία. Δεν ξέρω ποιος είσαι πραγματικά, γιατί έχεις δύο πρόσωπα. Κι ήμουν μόνο εγώ εκείνη που έβλεπε το δεύτερο. Το πρώτο σου το κρατούσες για όλους τους άλλους... Μα τους δουλεύεις κι εκείνους εν τέλει. Και το ξέρεις.

   Κάτσε και μέτρα τα λάθη σου αν τολμάς. Τολμάς; Δύσκολο, γιατί η τόλμη απαιτεί θάρρος και οι δειλοί δεν έχουν...


   Πρόσφατα κατάλαβα τη διαφορά μας. Εγώ έχω αξίες, ενώ εσύ μπορεί και όχι. Εγώ οδηγώ, ενώ εσύ οδηγείσαι. Απο άλλους και απο άλλες. Εγώ έχω τη δική μου προσωπική γνώμη, ενώ εσύ του πλήθους.


   Λυπάμαι γι αυτό που είσαι."