Subscribe:

Sunday, October 14, 2012

Δεν είμαι εδώ!

Δεν ήμαστε ταιριαστοί. Ποτέ δεν ταιριάζαμε. Όμως περνούσαμε πολύ καλά μαζί.

Αυτό κάποτε.

Τώρα το σπίτι κάηκε και μέσα στις στάχτες ψάχνεις να βρεις παρηγοριά.

Δεν είμαι εκεί. Κάηκα και το κουφάρι μου, οι στάχτες μου, θάφτηκαν βαθειά, κάτω απο τα πεσμένα δοκάρια της βιβλιοθήκης.
Χιόνι έπεσε πάνω μου, με σκέπασε. Βροχή με ξέπλυνε κι ο ήλιος με έκαψε.
Δεν είμαι εδώ. Ο άνεμος με σκόρπισε στις χίλιες γωνιές του κόσμου. Κι εσύ ακόμα ελπίζεις να με βρεις ζωντανή.


Δεν είμαι εδώ.

Είμαι αέρας, σκόνη, θρύψαλα και μούχλα.
Παντού.

Πουθενά.

Δε θα με βρεις, δεν είμαι εδώ. Με σκότωσες.

2 comments:

Anonymous said...

Σε ένα τετράδιο μου που βρήκα εχθές, την ώρα που η βροχή τραγουδούσε τις μελωδίες της είχα γράψει:
"Σε καίω παρελθόν μου και πάνω στις στάχτες σου ζωγραφίζω το μέλλον".
Ξέρεις ίσως είναι καλύτερα να είσαι εδώ. Να μείνεις στο σκηνικό που έχεις αγαπήσει, παρέα με τις στιγμές που λάτρεψες και να αφήσεις τους άλλους να φύγουν. Αυτούς που δεν σε εκτίμησαν, αυτούς που σε πλήγωσαν, αυτούς που δεν αξίζουν να περπατούν στα μονοπάτια της ζωής μαζί σου.
Να έχεις μια όμορφη ημέρα και μια πανέμορφη εβδομάδα γεμάτη χρώματα και όμορφες στιγμές! :)

Zinala said...

είναι μερικοί Μαρίνα μου που δε φεύγουν. Κι όταν σου γίνονται βάρος τι κάνεις; αποχωρείς με το κεφάλι ψηλά. Θα βρεις καλύτερο τοπίο.

Μη φοβάσαι τις αλλαγές. Όπως αγάπησες έναν τόπο/εναν άνθρωπο μια φορά, έτσι θα ξαναγίνει.
Σου εύχομαι ένα υπέροχο βράδυ.

Post a Comment

Your opinion is...?