Subscribe:

Wednesday, October 3, 2012

Όπως τότε, και τώρα...


Χαμένη σε σκέψεις, ακροβατώ στου ονείρου τις άκρες, ψάχνοντας να βρω τον εαυτό μου... Κοιτάζω, ρωτώ, χάνομαι... Κι είμαι ακόμα εδώ. Περιμένω · περιμένω να δω που θα με οδηγήσουν τα βήματά μου. Άλλοτε σταθερά κι άλλοτε πνιγμένα στην αβεβαιότητα. Μικρά ή μεγάλα , σίγουρα κάπου με οδηγούν. Κοιτώ το φως, που μοιάζει μακρινό, αλλά παραμένει πάντα κοντά μου. Δε με αγγίζει κι όμως νιωθω τη ζεστασιά του.
Άνθρωποι γύρω μου περνούν και χάνονται. Πότε εδώ και πότε εκεί. Κάποιος μου δίνει φθηνές συμβουλές που η καρδιά μου απορρίπτει. Και κάποιος άλλος με κοιτάζει με θλίψη. Χάος παντού κι εγώ βρίσκομαι στο πουθενά. Μου λείπει ο εαυτός μου.


Μα θα τον βρω. Θα είναι εκεί, όπως ήταν μέχρι τώρα. Τις πιο πολλές φορές είναι εκεί, μα δεν τον βλέπω. Προτιμώ να καμουφλάρομαι και να κρύβομαι πίσω από αθώες σκέψεις. Μα δεν είναι αυτό ο εαυτός μου.


Κάπου εκεί, ανάμεσα στην απογοήτευση και τη δίψα για ζωή, βλέπω κάποιον γνώριμο. Μου απλώνει το χέρι, μα εγώ φοβάμαι. Τι θέλει από μένα άραγε;
Μέντορες στη ζωή μου πάντα θα θέλω να χω. Να πάρω λίγη από τη σοφία τους. Να δω τα σφάλματά τους και να μάθω για μένα. Να αποφύγω κακοτοπιές δικές τους και να πέσω απ τα δικά μου τα λάθη.
Θα πληγωθώ, θα πονέσω, θα δακρύσω, μα δε θα σταματήσω να προσπαθώ.


Εκεί. Εκεί θέλω να φτάσω. Ψηλά. Και να βλέπω τον κόσμο μικρό, όπως είμαι εγώ τώρα.
Θέλω να ξεχωρίσω, να μάθω τόσα πολλά... Να εκμεταλλευτώ κάθε στιγμή και πριν πεθάνω να πω ότι έζησα αρκετά. Ποτέ δε θα ζήσω τα πάντα, αυτό είναι κανόνας.

Και η ζωή σαν τράπεζα, σου παρέχει καθημερινά ένα ποσό χρόνου. Το πώς θα το διαθέσεις είναι στο χέρι σου, μα οφείλεις να το ξοδέψεις όλο. Για το καλό σου...

Είμαι εδώ, με βλέπεις; Παλεύω να σωθώ. Και θα σωθώ, για το δικό μου καλό. Θα με βρω. Κι όταν με βρω , τίποτα δε θα με σταματήσει ξανά....


6 comments:

Σωκράτης Αμπντούλ Ματίδης said...

και εγω θελω καποιον μεντορα. σκεφτομαι να ζητησω απο αυτον http://e-l-i.blogspot.gr/ να με μεντορεψει.

α επισης, θελω νασου πω να παψεις να κλωθωγυριζεις τις ιδιες σκεψεις ξανα και ξανα. ειναι σαν να εισαι αδιαβαστος σε διαγωνισμα και να προσπαθεις να βγαλεις την λογικη απαντηση απο το μυαλο σου. Μονο μετριοτητες θα καταφερεις. Επειδη ουσιαστικα εσυ θες να μοιαξεις σε καποιους ανθρωπους θα μπορουσες να τους μελετησεις απο βιβλια και απο κοντα και οχι να σκεπτεσαι μονη σου.

Zinala said...

σε καμία περίπτωση δε θα ήθελα να μοιάξω σε κάποιον άλλο άνθρωπο. προσπαθώ να παραμείνω μοναδική.
το κείμενο τούτο γράφτηκε αρχές Μαίου και το ξετρύπωσα σήμερα.
μόνο ο τίτλος αλλάζει.

δε θα ζητούσα απο κανέναν ούτε θα δεχόμουν τέτοια πρόταση να γίνει μέντοράς μου. Θέλω κάποιον απλά να τον κοιτάζω απο μακριά, αλλά να μην με αγγίζει. Να μη με κατευθύνει, να μη γίνω υποχείριο του. Να είμαι σαν σκιά που δεν είναι ίδια με το αντικείμενο. Να μαθαίνω.

Αν ζητήσεις απο κάποιον να γίνει μέντοράς σου, καβαλάει αμανέ και νομίζει οτι είσαι παιχνιδάκι του. Μέντορες είναι και οι φίλοι μας. Το έχεις σκεφτεί;

Κι εσύ για μένα εχεις στοιχεία μέντορα, ιδίως μέσα σε μια πιο βαθειά και μεγάλη συζήτηση. Just simple!

Anonymous said...

Υπέροχο κείμενο. Τόσο έντονο...
Όλοι έχουμε βρεθεί σε τέτοιες στιγμές, που ψάχνουμε τον εαυτό μας...
Σου εύχομαι να βρεις τον μέντορα σου, μέσα σου!!
Να έχεις ένα όμορφο απόγευμα!

Σωκράτης Αμπντούλ Ματίδης said...

εισαι βεβαιη οτι δεν θα θελες να μοιαξεις σε καποιον; μηπως γιατι ζοριζομαστε τοτε αν οχι για να μοιαξουμε σε κατι που δεν ειμαστε; αν δεν υπηρχαν αυτοι οι ανθρωποι κοντα θα εσπαγες το κεφαλι σου τοσο συχνα; θα υπηρχε απελπισια αμα δεν υπηρχε συγκριση με αλλους ανθρωπους; οταν λεμε οτι θελουμε να εξελιχθουμε εννοουμε μεσα σε καποια συμφραζομενα τα οποια δεν τα οριζουμε εμεις. Πχ για να εξελιχθεις στην ιεραρχια μιας εταιρειας πρεπει να ακολουθησεις κανονες που δεν εχεις θεσει εσυ. Το ιδιο συμβαινει με πολλα πεδια της κοινωνικης ζωης. Ακομη και στην ερωτικη σου ζωη για να τα πας καλυτερα πρεπει να γνωρισεις κοινωνικους κανονες που δεν οριστηκαν απο σενα ατομικα. Αρα πρεπει να παιξεις με τους κανονες (με επιστημονικη εννοια το λεω, οχι με ιθαγενη)* του παιχνιδιου. Και ειναι γεγονος πως υπαρχουν παικτες που εχουν καταλαβει πως παιζεται αυτο το παιχνιδι και ανθρωποι που δεν εχουν καταλαβει. Το να σε βοηθησει καποιος να μαθεις πιο γρηγορα ειναι χρησιμο. Δεν αλλαζει εσενα παρα μονο τις γνωσεις σου γυρω απο το παιχνιδι. Και ξαφνικα νιωθεις καλύτερα γιατι ξερεις τους νομους της κοινωνιας σου. Θα λεγα οτι ειναι πολυ φυσιολογικο να εισαιχαλια ψυχολογικα αμα δεν ξερεις τους νομους της κοινωνιας σου. Για αυτο οι αρχαιοι καναν τοσους αγωνες απεναντι στους μοναρχες για θεσπιση συνταγματος, ηταν πολυ στρεσσογονο να μην εχουν ιδεα τι επιτρεπει και τι οχι η ηγεμονια. Οι αρχαιοι μελετουσανε τους νομους της κοινωνιας τους. Το ιδιο θα πρεπε να κανουν και οι σημερινοι για να πετυχουνε.
Μην βλεπεις τους μεντορες και γενικα τους δασκαλους ως εξουσιαστες. Ανα πασα στιγμη μπορεις να φυγεις απο τον μεντορα σου και να βρεις καποιον αλλον. Οσο εχεις την εστιαση σου στην εξελιξη σου και οχι στο χουχουλιασμα και την κοινωνικη αποδοχη δεν κινδυνευεις. Ο κινδυνος υπαρχει για αυτους που θελουν μια ζεστη γωνια να μαζευτουν. Αν το κανεις αυτο σε καποιον μπορει να σε κανει οντως υπηρετη του. Αλλα απο την αλλη και εσυ θα τον χρησιμοποιεις ως πολεμιστη σου. Μην φοβασαι, οι σχεσεις σου χτιζονται απο σενα. Αν θες να μαθαινεις θα μαθαινεις. Αμα θες καποιον να σου δινει μπισκοτακια θα γινεις σκυλακι. Δεν πιστευω οτι εσυ θα γινοσουνα σκυλακι.
Το προβλημα δεν ειναι δικο σου, ειναι κοινωνικο. Μελετα την κοινωνια.

Zinala said...

Η ευχή σου να βρω το μέντορά μου μέσα μου, νομίζω είναι απο τις καλύτερες!

σε ευχαριστώ για το σχόλιο σου
ελπίζω να σε βλέπω συχνά.

Να σαι καλά!

Zinala said...

με μπέρδεψε το κείμενο σου και θαρρώ ξέφυγε λίγο απο το θέμα.
δυσκολεύομαι να σου απαντήσω κάτι, μη μου θυμώσεις.

Post a Comment

Your opinion is...?